تفسیر نمونه جلد 9

سپس اضافه ميكند" با اين همه باز در آينده از نسل همين مؤمنان، امتهايى به وجود مى‏آيند كه انواع نعمتها را به آنها مى‏بخشيم، ولى آنها در غرور و غفلت فرو مى‏روند سپس عذاب دردناك ما به آنها مى‏رسد" (وَ أُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُمْ مِنَّا عَذابٌ أَلِيمٌ) بنا بر اين چنين نيست كه اين انتخاب اصلح، و اصلاح نوع انسانى از طريق طوفان آخرين انتخاب، و آخرين اصلاح باشد، بلكه باز هم تا زمانى كه نوع آدمى به عاليترين مرحله رشد و تكامل برسد، به خاطر سوء استفاده كردن از آزادى اراده، گاه در راه شر و فساد قدم مى‏گذارد و باز همان برنامه مجازات در اين جهان و سراى ديگر دامنش را مى‏گيرد.

جالب اينكه در جمله فوق فقط مى‏گويد:" سنمتّعهم" بزودى آنها را از انواع نعمتها بهره‏مند مى‏كنيم، و بلا فاصله سخن از عذاب و مجازات آنها مى‏گويد، اشاره به اينكه بهره‏ورى از نعمت فراوان در افراد كم ظرفيت و ضعيف الايمان به جاى اينكه حس شكر گزارى و اطاعت را بيدار كند، غالبا بر طغيان و غرور آنها مى‏افزايد، و به دنبال آن رشته‏هاى بندگى خدا را پاره مى‏كند.

جمله‏اى كه مرحوم" طبرسى" در مجمع البيان از يكى از مفسران در ذيل اين آيه نقل كرده جالب است، آنجا كه مى‏گويد هلك المستمتعون فى الدنيا لان الجهل يغلب عليهم و الغفلة، فلا يتفكرون الا فى الدنيا و عمارتها و ملاذها:

" صاحبان نعمت در دنيا هلاك و گمراه شدند چرا كه جهل و غفلت بر آنها غالب مى‏شود و جز در فكر دنيا و لذتهاى آن نيستند" اين واقعيت در زندگى كشورهاى متنعم و ثروتمند دنيا به خوبى ديده مى‏شود كه آنها غالبا در فساد غوطه‏ورند، نه تنها به فكر مستضعفان جهان نيستند، بلكه روز بروز طرحى تازه براى مكيدن هر چه بيشتر خون آنها مى‏ريزند.

به همين دليل بسيار مى‏شود كه خداوند جنگها و حوادث دردناكى كه نعمتها را موقتا سلب مى‏كند، بر آنها فرو مى‏ريزد، شايد بيدار شوند.