[سوره هود (11): آيه 61] - تفسیر نمونه جلد 9

[سوره هود (11): آيه 61]

وَ إِلى‏ ثَمُودَ أَخاهُمْ صالِحاً قالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فِيها فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُجِيبٌ (61)

ترجمه:

61- و به سوى (قوم) ثمود برادرشان صالح را فرستاديم، گفت: اى قوم من! اللَّه را پرستش كنيد كه معبودى جز او براى شما نيست، او است كه شما را از زمين آفريد و آبادى آن را به شما واگذار نمود، از او آمرزش بطلبيد سپس به سوى از باز گرديد كه پروردگارم (به بندگان خود) نزديك و اجابت كننده (تقاضاهاى آنها) است.

تفسير: آغاز سرگذشت قوم ثمود

سر گذشت قوم عاد با تمام درسهاى عبرت انگيزش به طور فشرده پايان يافت و اكنون نوبت قوم ثمود است، همان جمعيتى كه طبق نقل تواريخ در سرزمين وادى القرى در ميان مدينه و شام زندگى داشتند.

باز در اينجا مى‏بينيم كه قرآن مجيد هنگامى كه سخن از پيامبر آنها صالح مى‏گويد به عنوان" برادر" از او ياد مى‏كند، چه تعبيرى از اين رساتر و زيباتر كه به قسمتى از محتواى آن در تفسير آيات گذشته اشاره كرديم: برادرى دلسوز و مهربان كه جز خير خواهى هدف ديگرى ندارد." ما به سوى قوم ثمود برادرشان صالح را فرستاديم" (وَ إِلى‏ ثَمُودَ أَخاهُمْ صالِحاً) باز مى‏بينيم برنامه صالح همان برنامه اصولى همه پيامبران است، برنامه‏اى كه از" توحيد" و نفى هر گونه شرك و بت پرستى كه خمير مايه تمام رنجهاى بشر است، آغاز مى‏شود.