32- گفتند اى نوح! با ما جر و بحث كردى، و زياد سخن گفتى (بس است) اكنون اگر راست مىگويى آنچه را بما وعده مىدهى (از عذاب الهى) بياور! 33- (نوح) گفت اگر خدا اراده كند خواهد آورد و شما قدرت فرار نخواهيد داشت! 34- (اما چه سود كه) هر گاه خدا بخواهد شما را (بخاطر گناهانتان) گمراه سازد و من بخواهم شما را اندرز دهم اندرز من فايدهاى بحالتان نخواهد داشت، او پروردگار شماست و به سوى او بازگشت خواهيد نمود.35- (مشركان) مىگويند او (محمد) اين سخنان را بدروغ بخدا نسبت داده، بگو اگر من اينها را از پيش خود ساخته باشم و به او نسبت دهم گناهش بر عهده من است ولى من از گناهان شما بيزارم.
تفسير: حرف بس است، مجازات كو؟
در اين آيات به دنباله گفتگوى نوح و قومش اشاره شده است آيه نخست از زبان قوم نوح چنين نقل مىكند" آنها گفتند: اى نوح اين همه بحث و مجادله كردى بس است، تو بسيار با ما سخن گفتى، ديگر جايى براى بحث باقى نمانده