[سوره هود (11): آيات 100 تا 104] - تفسیر نمونه جلد 9

[سوره هود (11): آيات 100 تا 104]

ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْقُرى‏ نَقُصُّهُ عَلَيْكَ مِنْها قائِمٌ وَ حَصِيدٌ (100) وَ ما ظَلَمْناهُمْ وَ لكِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَما أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَيْ‏ءٍ لَمَّا جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَ ما زادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ (101) وَ كَذلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذا أَخَذَ الْقُرى‏ وَ هِيَ ظالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِيمٌ شَدِيدٌ (102) إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لِمَنْ خافَ عَذابَ الْآخِرَةِ ذلِكَ يَوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ وَ ذلِكَ يَوْمٌ مَشْهُودٌ (103) وَ ما نُؤَخِّرُهُ إِلاَّ لِأَجَلٍ مَعْدُودٍ (104)

ترجمه:

100- اين از خبرهاى شهرها و آباديهاست كه ما براى تو باز گو مى‏كنيم، كه بعضى (هنوز) بر پا هستند و بعضى درو شده‏اند (و از ميان رفته‏اند).

101- ما به آنها ستم نكرديم بلكه آنها خودشان بر خويشتن ستم روا داشتند و هنگامى كه فرمان مجازات الهى فرا رسيد خدايانى را كه غير از" اللَّه" مى‏خواندند آنها را يارى نكردند و جز هلاكت بر آنها نيفزودند.

102- و اينچنين است مجازات پروردگار تو هنگامى كه شهرها و آباديهاى ظالم را مجازات مى‏كند، (آرى) مجازات او دردناك و شديد است!.

103- در اين نشانه‏اى است براى كسى كه از عذاب آخرت مى‏ترسد، همان روزى است كه مردم در آن جمع مى‏شوند، و روزى كه همه آن را مشاهده مى‏كنند.

104- و ما آن را جز تا زمان محدودى تاخير نمى‏اندازيم.