محتوا و فضيلت اين سوره
مشهور در ميان مفسران اين است كه تمام اين سوره در مكه نازل شده، و طبق نقل" تاريخ القرآن"، چهل و نهمين سورهاى است كه بر پيامبر (ص) نازل گرديد. و نيز طبق تصريح بعضى از مفسران نزول اين سوره در اواخر سالهايى بود كه پيامبر (ص) در مكه به سر مىبرد يعنى بعد از مرگ" ابو طالب" و" خديجه" و طبعا در يكى از سختترين دورانهاى زندگانى پيامبر (ص) كه فشار دشمن و تبليغات خشن و زهرآگينش بيش از هر زمان ديگر احساس مىشد.
به همين جهت در آغاز اين سوره، تعبيراتى كه جنبه دلدارى و تسلى نسبت به پيامبر (ص) و مؤمنان دارد ديده مىشود.
قسمت عمده آيات سوره را سر گذشت پيامبران پيشين مخصوصا" نوح" كه با وجود نفرات كم بر دشمنان بسيار پيروز شدند تشكيل مىدهد.
ذكر اين سر گذشتها هم وسيله آرامش خاطر براى پيامبر (ص) و مؤمنان در برابر آن انبوه دشمنان بوده، و هم درس عبرتى براى مخالفان نيرومندشان.
و به هر حال آيات اين سوره، همانند ساير سورههاى مكى، اصول معارف اسلام مخصوصا" مبارزه با شرك و بتپرستى" و توجيه به" معاد و جهان پس از مرگ" و" صدق دعوت پيامبر" را تشريح مىكند، و در لابلاى مباحث، تهديدهاى شديدى نسبت به دشمنان، و دستورهاى مؤكدى در زمينه استقامت به مؤمنان، ديده مىشود.
در اين سوره علاوه بر حالات" نوح پيامبر" و مبارزات شديدش كه مشروحا