[سوره هود (11): آيات 15 تا 16]
مَنْ كانَ يُرِيدُ الْحَياةَ الدُّنْيا وَ زِينَتَها نُوَفِّ إِلَيْهِمْ أَعْمالَهُمْ فِيها وَ هُمْ فِيها لا يُبْخَسُونَ (15) أُولئِكَ الَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ إِلاَّ النَّارُ وَ حَبِطَ ما صَنَعُوا فِيها وَ باطِلٌ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (16)
ترجمه:
15- كسانى كه زندگى دنيا و زينت آن را طالب باشند اعمالشان را در اين جهان بىكم و كاست به آنها مىدهيم! 16- (ولى) آنها در آخرت جز آتش (سهمى) نخواهند داشت و آنچه را در دنيا (براى نيل به مقاصد مادى و براى غير خدا) انجام دادند بر باد مىرود و اعمالشان باطل مىشود.
تفسير:
آيات گذشته با ذكر" دلائل اعجاز قرآن" حجت را بر مشركان و منكران تمام كرد و از آنجا كه پس از وضوح حق باز گروهى، تنها به خاطر حفظ منافع مادى خويش، از تسليم خوددارى مىكنند در آيات مورد بحث اشاره به سرنوشت اينگونه افراد دنيا پرست كرده، مىگويد:" كسى كه تنها هدفش زندگى دنيا و زرق و برق و زينت آن باشد در همين جهان نتيجه اعمال خويش را در مىيابد بىآنكه چيزى از آن كم و كاست شود" (مَنْ كانَ يُرِيدُ الْحَياةَ الدُّنْيا وَ زِينَتَها نُوَفِّ إِلَيْهِمْ أَعْمالَهُمْ فِيها وَ هُمْ فِيها لا يُبْخَسُونَ).
" بخس" در لغت بمعنى نقصان حق است، و جمله" هُمْ فِيها لا يُبْخَسُونَ" اشاره به اين است كه آنها نتيجه اعمالشان را بدون كمترين نقصانى خواهند گرفت.
اين آيه بيان يك سنت هميشگى الهى است كه اعمال مثبت و مؤثر نتايج، آن از ميان نمىرود، با اين تفاوت كه اگر هدف اصلى رسيدن به زندگى مادى اين جهان باشد ثمره آن چيزى جز آن نخواهد بود، و اما اگر هدف خدا و جلب رضاى او باشد هم در اين جهان تاثير خواهد بخشيد و هم نتايج پر بارى براى جهان