امت معدوده و ياران مهدى (ع) - تفسیر نمونه جلد 9

لطف پروردگار شدائد جاى خود را به نعمتها مى‏دهد، آنها مى‏گويند شدائد گذشته كفاره گناهان ما بود، و تمام معاصى ما با آن شسته شد ما ديگر پاك و پاكيزه شديم!، و از مقربان درگاه خدا و به همين دليل نيازى به توبه و بازگشت به درگاه او نداريم! سپس اضافه مى‏كند" تنها افراد با ايمان كه صبر را در برابر شدائد و حوادث سخت زندگى پيشه كرده‏اند و در همه حال از اعمال صالح فروگذار نمى‏كنند، از تنگ‏نظرى‏ها و ناسپاسيها و غرور، و تكبر بر كنارند" (إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ).

آنها نه به هنگام وفور نعمت، مغرور مى‏شوند و خدا را فراموش مى‏كنند، و نه به هنگام شدت و مصيبت مايوس مى‏گردند و كفران مى‏كنند، بلكه روح بزرگ و فكر بلندشان" نعمت" و" بلا" را هر دو در خود هضم كرده و در هر حال از ياد خدا و وظائفشان غافل نمى‏گردند.

و به همين دليل" براى اين افراد آمرزش و پاداش بزرگى خواهد بود" (أُولئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ كَبِيرٌ).

در اينجا به چند نكته بايد توجه كرد:

امت معدوده و ياران مهدى (ع)

1- در روايات متعددى كه از طرق اهل بيت (ع) به ما رسيده، امت معدوده به معنى نفرات كم، و اشاره به ياران مهدى (ع) گرفته شده است، به اين ترتيب معنى آيه نخستين چنين مى‏شود: اگر ما مجازات اين ستمگران و بدكاران را به قيام مهدى و يارانش واگذار كنيم آنها مى‏گويند چه چيز جلو عذاب خدا را گرفته است؟