تفسیر نمونه جلد 9

گرفتن ريشه‏هاى اصلى لغت، ايراد برطرف مى‏شود «1».

در آخرين آيه مورد بحث كه داستان هود و قوم عاد در آنجا به آن پايان مى‏گيرد، نتيجه اعمال زشت و نادرست آنها را چنين بيان مى‏كند:" آنها بخاطر اعمالشان در اين دنيا مورد لعن و نفرين واقع شدند، و بعد از مرگشان جز نام بد و تاريخ ننگين از آنها باقى نماند" (وَ أُتْبِعُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا لَعْنَةً).

و در روز رستاخيز گفته مى‏شود:" بدانيد كه قوم عاد پروردگارشان را انكار كردند (وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَلا إِنَّ عاداً كَفَرُوا رَبَّهُمْ).

" دور باد عاد، قوم هود از رحمت پروردگار" (أَلا بُعْداً لِعادٍ قَوْمِ هُودٍ) با اينكه كلمه" عاد" براى معرفى اين گروه كافى است در آيه فوق بعد از ذكر عاد، قوم هود نيز ذكر شده است كه هم تاكيد را مى‏رساند و هم اشاره به اين است اين گروه همان كسانى هستند كه پيامبر دلسوزشان هود را آن همه ناراحت و متهم ساختند، و به همين جهت از رحمت خداوند دورند.

در اينجا به چند نكته بايد توجه داشت:

1- قوم عاد از نظر تاريخ‏

گرچه بعضى از مورخان غربى مانند" اسپرينگل" خواسته‏اند وجود قوم عاد را از نظر تاريخى منكر شوند، شايد به دليل اينكه در غير آثار اسلامى ذكرى از آن نيافته‏اند و در كتب عهد قديم (تورات) اثرى از آن نديده‏اند، ولى مداركى در دست است كه نشان مى‏دهد قصه عاد بطور اجمال در زمان جاهليت عرب مشهور

(1) به كتاب تاج العروس زبيدى و مفردات راغب و تفسير مجمع البيان و تفسير المنار ذيل آيه مورد بحث و يا آيات آخر سوره حشر مراجعه فرمائيد.