تفسیر نمونه جلد 9

در تمام اين آيات، نفرين شعار گونه‏اى در باره كسانى كه گناه عظيمى انجام داده‏اند، دائر به دورى آنها از رحمت خداوند شده است.

اين درست به شعارهايى مى‏ماند كه امروز براى افراد و گروه‏هاى سركش و استعمارگر و ستم پيشه گفته مى‏شود، منتها اين شعار قرآنى بقدرى جالب و جامع است كه تنها ناظر به يك جنبه و يك بعد نيست، چرا كه وقتى مى‏گوئيم دور باد فلان گروه، هم دورى از رحمت خداوند را شامل مى‏شود هم دورى از سعادت، و هم دورى از هر گونه خير و بركت و نعمت، و هم دورى از بندگان خدا. البته دورى آنها از خير و سعادت، عكس العمل دوريشان در درون جان و فكر و در محيط عمل از خدا و خلق خداست، چرا كه هر گونه ايده و عملى بازتابى در سراى ديگر و جهان پس از مرگ دارد، بازتابى كاملا مشابه آن و به همين دليل اين دوريها در اين جهان سرچشمه بعد و دورى در آخرت، از رحمت و عفو و بخشش و مواهب الهى خواهد بود «1».

(1) كلمه" بعدا" از نظر تركيب نحوى در آيه فوق" مفعول مطلق" است براى جمله" ابعد هم اللَّه" كه در تقدير مى‏باشد، البته قاعدتا بايد" ابعادا" به جاى" بعدا" باشد زيرا مصدر" ابعد" ابعاد است، اما گاه مى‏شود كه مصدر ثلاثى مجرد به هنگام ذكر مفعول مطلق بجاى مصدر باب افعال مى‏نشيند مانند" وَ اللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَباتاً" (دقت كنيد)