تفسیر نمونه جلد 9

نزد پروردگار تو" (مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ).

اما تصور نكنيد كه اين سنگها مخصوص قوم لوط بودند،" آنها از هيچ قوم و جمعيت و گروه ستمكار و ظالمى دور نيستند" (وَ ما هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ).

اين قوم منحرف هم بر خويش ستم كردند و هم بر جامعه‏شان، هم سرنوشت ملتشان را ببازى گرفتند و هم ايمان و اخلاق انسانى را، و هر قدر رهبر دلسوزشان فرياد زد، گوش فرا ندادند و مسخره كردند، وقاحت و بى‏شرمى را به آنجا رساندند كه حتى مى‏خواستند به حريم ميهمانهاى رهبرشان نيز تجاوز كنند.

اينها كه همه چيز را وارونه كرده بودند! بايد شهرشان هم واژگونه شود! نه فقط زير و رو شود كه بارانى از سنگ، آخرين آثار حيات را در آنجا در هم بكوبد و آنها را زير پوشش خود دفن كند، به گونه‏اى كه حتى اثرى از آنها در آن سرزمين ديده نشود، تنها بيابانى وحشتناك و بهم ريخته و قبرستانى خاموش و مدفون زير سنگ ريزه‏ها، از آنها باقى بماند.

آيا تنها قوم لوط بايد چنين مجازات شوند، مسلما نه، هر گروه منحرف و ملت ستم پيشه‏اى چنين سرنوشتى در انتظار او است گاهى زير باران سنگريزه‏ها، و گاهى زير ضربات بمبهاى آتش‏زا، و زمانى زير فشارهاى اختلافات كشنده اجتماعى، و بالآخره هر كدام به شكلى و به صورتى.

در اينجا به چند نكته بايد توجه كرد:

1- چرا لحظه نزول عذاب" صبح" بود؟

- دقت در آيات بالا اين سؤال را در ذهن خواننده ترسيم مى‏كند كه صبح در اين ميان چه نقشى داشت؟ چرا در دل شب عذاب نازل نشد.

آيا به خاطر آن است كه گروه مهاجم به خانه لوط هنگامى كه نابينا