تفسیر نمونه جلد 9

(ع) چنين نقل شده:

اول ما ينطق به القائم عليه السلام حين خرج هذه الاية بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ، ثم يقول انا بقية اللَّه و حجته و خليفته عليكم فلا يسلم عليه مسلم الا قال السلام عليك يا بقية اللَّه فى ارضه‏
:" نخستين سخنى كه مهدى (ع) پس از قيام خود مى‏گويد اين آيه است" بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ" سپس مى‏گويد منم بقية اللَّه و حجت و خليفه او در ميان شما، سپس هيچكس بر او سلام نمى‏كند مگر اينكه مى‏گويد: السلام عليك يا بقية اللَّه فى ارضه" «1».

بارها گفته‏ايم آيات قرآن هر چند در مورد خاصى نازل شده باشد مفاهيم جامعى دارد كه مى‏تواند در اعصار و قرون بعد بر مصداقهاى كلى‏تر و وسيع‏تر، تطبيق شود.

درست است كه در آيه مورد بحث، مخاطب قوم شعيبند، و منظور از" بَقِيَّتُ اللَّهِ" سود و سرمايه حلال و يا پاداش الهى است، ولى هر موجود نافع كه از طرف خداوند براى بشر باقى مانده و مايه خير و سعادت او گردد،" بقية اللَّه" محسوب مى‏شود.

تمام پيامبران الهى و پيشوايان بزرگ" بقية اللَّه" اند.

تمام رهبران راستين كه پس از مبارزه با يك دشمن سر سخت براى يك قوم و ملت باقى ميمانند از اين نظر بقية اللَّه اند.

همچنين سربازان مبارزى كه پس از پيروزى از ميدان جنگ باز مى‏گردند آنها نيز بقية اللَّه اند.

و از آنجا كه مهدى موعود (ع) آخرين پيشوا و بزرگترين رهبر انقلابى پس از قيام پيامبر اسلام (ص) است يكى از روشنترين مصاديق" بقية اللَّه" مى‏باشد و از همه به اين لقب شايسته‏تر است، بخصوص كه تنها باقيمانده بعد از پيامبران‏

(1) به نقل تفسير صافى ذيل آيه فوق.