از اين آيات چنين بر مىآيد كه گاهى پيامبر (ص) بخاطر شدت مخالفت و لجاجت دشمنان ابلاغ بعضى از آيات را به آخرين فرصت موكول مىكرده است، لذا خداوند در نخستين آيه مورد بحث پيامبرش را با اين بيان، از اين كار نهى مىكند:" گويا ابلاغ بعضى از آياتى كه بر تو وحى مىشود ترك ميكنى و سينه تو از آن نظر تنگ و ناراحت مىشود" (فَلَعَلَّكَ تارِكٌ بَعْضَ ما يُوحى إِلَيْكَ وَ ضائِقٌ بِهِ صَدْرُكَ).از اين ناراحت مىشوى كه مبادا آنها معجزات اقتراحى از تو بخواهند و" بگويند چرا گنجى بر او نازل نشده؟ و يا چرا فرشتهاى همراه او نيامده"؟(أَنْ يَقُولُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْهِ كَنْزٌ أَوْ جاءَ مَعَهُ مَلَكٌ).