تفسیر نمونه جلد 9

آنچه در آيات قبل گذشت مرحله دعوت و تبليغ پى گير و مستمر نوح (ع) با نهايت جديت، و با استفاده از تمام وسائل بود، در اين مرحله كه ساليان دراز طول كشيد گروه اندكى- اندك از نظر عدد و بسيار از نظر كيفيت و استقامت- به او ايمان آوردند.

آيات مورد بحث اشاره به مرحله دوم اين مبارزه است، مرحله پايان يافتن دوران تبليغ و آماده شدن براى تصفيه الهى! در آيه نخست مى‏خوانيم:" به نوح وحى شد كه جز افرادى كه از قومت به تو ايمان آورده‏اند ديگر هيچكس ايمان نخواهد آورد". (وَ أُوحِيَ إِلى‏ نُوحٍ أَنَّهُ لَنْ يُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِكَ إِلَّا مَنْ قَدْ آمَنَ).

اشاره به اينكه صفوف به كلى از هم جدا شده، و ديگر دعوت براى ايمان و اصلاح سودى ندارد، و بايد آماده تصفيه و انقلاب نهايى شود.

و در پايان آيه به نوح دلدارى داده مى‏گويد:" اكنون كه چنين است از كارهايى كه اينها انجام مى‏دهند به هيچوجه اندوهناك و محزون مباش" (فَلا تَبْتَئِسْ بِما كانُوا يَفْعَلُونَ).

ضمنا از اين آيه استفاده مى‏شود كه خداوند قسمتهايى از علم اسرار غيب را در هر مورد كه لازم باشد در اختيار پيامبرش مى‏گذارد همانگونه كه در اينجا به نوح خبر مى‏دهد كه در آينده هيچكس از آنها ايمان نخواهد آورد.

به هر حال اين گروه عصيانگر و لجوج بايد مجازات شوند، مجازاتى كه جهان را از لوث وجود آنها پاك كند و مؤمنان را براى هميشه از چنگالشان رها سازد، فرمان غرق شدن آنها صادر شده است، ولى هر چيز وسائلى مى‏خواهد، نوح بايد كشتى مناسبى براى نجات مؤمنان راستين بسازد تا هم مؤمنان در مدت ساختن كشتى در مسير خود ورزيده‏تر شوند و هم بر غير مؤمنان به اندازه كافى اتمام حجت گردد.