علی قزوینی زنجانی؛ شارحین: میرزا محمد علی تبریزی قراچه داغی، عبد الرحیم تبریزی، میرزا محسن بن محمد، شیخ مرتضی؛ محققان: جواد بیات، بهروز بیات، موسی بیات
بدان كه مالك كنيز به مجرّد تملّك وى به يكى از اسباب شرعيّه، تصرّف زوجيّت در وى مىتواند كرد و صيغه ديگرى نمىخواهد. و امّا اگر به ديگرى تزويج نمايد، پس بر دو قسم است: يكى نكاح دائم يا [و ديگرى] منقطع.پس صيغه آنها همان است كه گذشت و لكن بايد وكيل از مالك، اجراء صيغه نمايد نه [وكيل] از كنيز.و هم چنين است غلام [كه وكيل از مالك، اجراء صيغه نمايد، نه وكيل از غلام].پس اگر كنيز خود يا غير را از براى غلام خود يا غير عقد نمايد، وكيل مولاى كنيز مىگويد: «أنكحت أمة موكّلى زينب عبد موكّلك أحمد على الصّداق المعلوم».يعنى: به زنى دائمى دادم كنيز موكّل خودم زينب را به غلام موكّل تو أحمد بر صداق معلوم.پس وكيل مولاى عبد بگويد: «قبلت النّكاح لعبد موكّلى أحمد على الصّداق المعلوم».يعنى: قبول كردم به زنى دائمى كنيز موكّل تو زينب را از براى غلام موكّل خودم احمد بر صداق معلوم.و ساير وجوه نكاح دائم و متعه نيز، همين قياس است.
لطفا منتظر باشید ...
