علی قزوینی زنجانی؛ شارحین: میرزا محمد علی تبریزی قراچه داغی، عبد الرحیم تبریزی، میرزا محسن بن محمد، شیخ مرتضی؛ محققان: جواد بیات، بهروز بیات، موسی بیات
فصل دوم در چهار قسمتى كه به ملاحظه رأس المال حاصل مىشود:
امّا چهار قسم ديگر كه نسبت به رأس المال حاصل مىشدند، پس:اوّل از آنها مساومه است. (1)و معنى وى [آن] آن است كه بيع نمايد و اصل رأس المال را متعرّض نشود. و اين افضل اقسام بيع است. و صيغه اين قسم، همان صيغهها است كه در چهار قسم گذشته مذكور شد. زيرا كه در آنها متعرّض رأس المال اصلا نشده بوديم.دويّم: مرابحه است.پس آن اين است كه: بايع اخبار از رأس المال مىنمايد و با رضاى مشترى، ربحى بر او مىافزايد و صيغه وى [آن] اينست كه بايع بگويد:(1) بدان كه مساومه أفضل افراد بيع است جهت اين كه ضبط كردن رأس المال و اخراجات كه در خصوص مبيع بعمل آمده و ملاحظه وعده و غير ذلك مشكل است.(شرح)