به مرگ چاره نجستم كه در جهان مانم چو مردم از تن و جان وارهاندم از زندان به مرگ زنده شدن هم حكايتى است عجيب در آشيانه ى طوبا نماندم از سرناز ز جويبار محبت چشيدم آب حيات چه سال ها كه خزيدم به كنج تنهايى دريچه هاى شبستان به مهر و مه بستم به امن خلوت من تاخت شهرت و نگذاشتبه شمع صبحدم شهريار و قرآنش به شمع صبحدم شهريار و قرآنش
به عشق زنده شدم تا كه جاودان مانم به عشق زنده شوم جاودان به جان مانم اگر غلط نكنم خود به جاودان مانم نه خاكيم كه به زندان خاك دان مانم كه چون هميشه بهار ايمن از خزان مانم كه گنج باشم و بي نام و بي نشان مانم بدان اميد كه از چشم بد نهان مانم كه از رفيق زيانكار در امان مانمكزين ترانه به مرغان صبح خوان مانم كزين ترانه به مرغان صبح خوان مانم
لطفا منتظر باشید ...
