الا اى نوگل رعنا كه رشك شاخ شمشادى به صيد خاطرم هر لحظه صيادى كمين گيرد چه شورانگيز پيكرها نگارد كلك مشكينت قلم شيرين و خط شيرين سخن شيرين و لب شيرين من از شيرينى شور و نوا بيداد خواهم كرد تو خود شعرى و چون سحر و پرى افسانه را مانى گر از يادم رود عالم تو از يادم نخواهى رفت خوشا غلطيدن و چون اشك در پاى تو افتادن جوانى اى بهار عمر اى روياى سحرآميزبه پاى چشمه ى طبع لطيفى شهريار آخر به پاى چشمه ى طبع لطيفى شهريار آخر
نگارين نخل موزونى همايون سرو آزادى كمان ابرو ترا صيدم كه در صيادى استادى الا اى خسرو شيرين كه خود بي تيشه فرهادى خدا را اى شكر پاره، مگر طوطى قنادى چنان كز شيوه ى شوخى و شيدايى تو بيدادى به افسون كدامين شعر در دام من افتادى به شرط آن كه گه گاهى تو هم از من كنى يادى اگر روزى به رحمت بر سر خاك من استادى تو هم هر دولتى بودى چو گل بازيچه ى بادىنگارين سايه اى هم ديدى و داد سخن دادى نگارين سايه اى هم ديدى و داد سخن دادى
لطفا منتظر باشید ...
