خلوتى داريم و حالى با خيال خويشتن ما در اين عالم كه خود كنج ملالى بيش نيست سايه ى دولت همه ارزانى نودولتان بر كمال نقص و در نقص كمال خويش بين كاسه گو آب حرامت كن به مخموران سبيل شمع بزم افروز را از خويشتن سوزى چه باك خاطرم از ماجراى عمر بي حاصل گرفت آسمان گو از هلال ابرو چه مي تابى كه ما همچو عمرم بى وفا بگذشت ما هم سالهاشاعران مدحت سراى شهريارانند ليك شاعران مدحت سراى شهريارانند ليك
گر گذاردمان فلك حالى به حال خويشتن عالمى داريم در كنج ملال خويشتن من سرى آسوده خواهم زير بال خويشتن گر به نقص ديگران ديدى كمال خويشتن سفره پنهان مي كند نان حلال خويشتن او جمال جمع جويد در زوال خويشتن پيش بينى كو كز او پرسم مل خويشتن رخ نتابيم از مه ابر و هلال خويشتن عمر گو برچين بساط ماه و سال خويشتنشهريار ما غزل خوان غزال خويشتن شهريار ما غزل خوان غزال خويشتن
لطفا منتظر باشید ...
