بعضى گفته اند: «نهايت مقصود اين كه [اهل بيت] پس از تعلق اراده خداوندبه زدودن گناهان، از آن محفوظ هستند. اگر منظور از تطهير، ازاله تمامى گناهان بود، براى تمام اهل بدر هم لازم مى آمد; زيرا خداوند درباره آنان گفته: ولكن يريد ليطهركم وليتم نعمته عليكم لعلكم تشكرون (17) ; و نيز فرموده: ... ليطهركم به ويذهب عنكم رجز الشيطان (18) ; اگر طهارت و بردن رجز (كيد) مفيد عصمت بود، اصحاب از ديگران سزاوارتربودند. چه تمام كردن نعمت مذكور در آيه، بدان است و تمام كردن نعمت بدون حفظ از معاصى و شر شيطان قابل تصور نيست. (19) . به نظر ما اين مغالطه آشكارى است; زيرا: 1. در آيه انفال كه در داستان بدر نازل شده، بحث از سبب فرو فرستادن باران است، آن گاه كه بدان نياز شديدى داشتند. اين تصريح آيات قرآن است،لذا اين آيه، آن گونه كه در آيه تطهير براى اهل بيت مطرح است، ناظر به تطهير از گناهان و نقايص نيست. در مورد آيه 6 سوره مائده هم وضع چنين است. اين آيه از سبب تشريع وضو تيمم سخن مى گويد. بنابراين، تطهير مورد نظر، تطهيرى است مناسب وضو و تيمم، بر خلاف آيه تطهير كه ناظر به تطهير افرادى معين از هرگونه نقصان و پليدى است. 2. سخن اين مرد متناقض است. يك بار اعتراف مى كند كه اين آيه برعصمت از گناه پس از تعلق اراده خداوند به زدودن آن دلالت دارد و بار ديگربا مقايسه آن با دو آيه سوره هاى انفال و مائده، دلالت آيه بر ازاله تمامى گناهان را نمى پذيرد، چرا كه از سخنش استفاده مى شود كه حتى موقع تعلق اراده خداوند به ازاله گناهان، اهل بيت از گناهان محفوظ نيستند. 3. اين كه گفت: آنان پس از تعلق اراده خداوند محفوظ هستند، سخن درستى است، اما سؤال اين است كه اين اراده چه وقت تعلق گرفته است؟ چه اين آيه،زمان تعلق اراده خداوند را با صراحت معين نكرده است. ما با استناد به حديث ابن عباس، پيرامون انتخاب پيامبرصلى الله عليه وآله از ميان امت ها و قبايل كه پيامبرصلى الله عليه وآله درآن گفت: من و اهل بيت من از گناهان پاكيزه ايم، و ديگر اخبار و احاديث،حكم كرديم كه طهارت اهل بيت از گناهان از ابتداى امر تا پايان بوده است.اين افزون بر وجوه عديده اى است كه از خود آيه آورديم و بر عصمت مطلق اهل بيت عليهم السلام دلالت دارد. به مطالب و مباحث پيشين مراجعه كنيد.
لطفا منتظر باشید ...
