بعضى مى گويند: خداوند از آيه تطهير اراده نفى صدور اشتباه نكرده است;زيرا خطا بخشيده شده و بودنش زيانى ندارد. (34) . تطهير از گناه دو صورت دارد: يا مكلف مرتكب گناه نشود و يا اين كه از آن توبه كند. بنابراين، عصمت از گناه و اشتباه شرط پاكيزگان نيست. چه كسى كه گناهش بخشيده شود يا با كفاره جبران كند، خداوند او را از گناه پاكيزه گردانيده است. وقتى كه پيامبرصلى الله عليه وآله دعا كند، خداوند بر حسب استعداد محل،دعايش را اجابت مى كند. هرگاه پيامبرصلى الله عليه وآله براى مؤمنان طلب بخشش ومغفرت كند، مستلزم آن نيست كه از هيچ يك از مؤمنان گناهى سرنزند، بلكه خداوند گناهان آنان را يا با توبه مى بخشد و يا با حسنات محو مى كند. بنابراين، تطهير، عصمت نيست; از نظر اهل سنت جز پيامبرصلى الله عليه وآله احدى معصوم نيست و شيعه را عقيده بر آن است كه غير از پيامبرصلى الله عليه وآله و امام كسى معصوم نيست. بر اين اساس هر دو اتفاق دارند كه عصمت مختص به پيامبرصلى الله عليه وآله و امام بوده، از زنان و دختران پيامبرصلى الله عليه وآله و زنان ديگر منتفى است.در اين صورت ممتنع است كه تطهير خواسته شده براى چهار تن، متضمن عصمتى باشد كه از نظر آنان مخصوص پيامبرصلى الله عليه وآله و امام است. بنابراين، دعاى پيامبرصلى الله عليه وآله براى تطهير آنان عصمت نخواهد بود; نه براى على و نه براى ديگران، بلكه پيامبرصلى الله عليه وآله براى چهار تن به نحو مشترك دعا كرد، بدون اين كه بعضى را به دعايى خاص اختصاص دهد. (35) . در مورد عصمت از گناه پيش از اين مطالبى بيان شد كه ادعاى اين مرد رابه صورت قاطع از بين مى برد. بنابراين، نيازى به بيان دوباره آن نيست. درباره ارتكاب بعضى از معاصى از راه خطا و نسيان مى گوييم: 1. رجس بنابر معناى وارده در نهايه ابن اثير و ديگر كتاب هاى لغت وآن گونه كه از موارد استعمال آن فهميده مى شود، عبارتند از: هر آنچه كه موجب نقص در روح و اضطراب در راى مى شود. معصيت و اشتباه، وفراموشى و خطا موجب آن است. پس اين هم رجس است كه با آيه نفى شده است. بنابراين آيه تطهير از ادله عصمت و مخالف با آيات مربوط به زنان پيامبرصلى الله عليه وآله است. (36) . 2. بعضى از دانشمندان، دلالت آيه تطهير بر عصمت از خطا و سهو رااين گونه تقرير كرده اند: حرام - بنابر عقيده شيعه و معتزله - مفاسد واقعى دارد كه نهى از آن را اقتضا كرده است. مثلا شراب به خاطر اين كه سكرآور(مست كننده) است، حرام شده و سم از آن جهت كه موجب ضرر مى گردد.هرچند سهو و خطا، رافع تكليف، مشروط به قدرت و التفات است، اما اثروضعى حرام و قبح ذاتى آن را از بين نمى برد، بلكه صورت ديگرى از پليدى(رجس) است. (37) . كسى كه از روى اشتباه شراب مى نوشد، اگر چه از روى عمد نبوده تامستحق عذاب گردد، اما اثر وضعى آن، مثل مستى و نقص روحى تحقق مى يابد.
لطفا منتظر باشید ...
