مصونیت قرآن از تحریف نسخه متنی

الف ) چيزى كه اشياى ديگر را با آن مى سنجند بايد خودش امرى قطعى و مسلم باشد, چون معيار سـنـجـش و امتيازبخش بين حق و باطل است و معنا ندارد كه خود مقياس , مشكوك باشد .

حال حـساب كنيد هرگاه روايات تحريف , بر آن آياتى كه برخى پنداشته اند تحريف شده عرضه گردد تا مـوافق كتاب خدا باشد, اين عرضه بر مقياس مشكوك , و دور باطل ((84)) است .

و اگر بر غير آن آيـات عـرضـه گردد و با آن سنجيده شود كه با آن مخالف است همانند آيه نفى باطل و آيه حفظ:

لايـاتيه الباطل من بين يديه ولا من خلفه ((85)) و انا نحن نزلنا الذكر وانا له لحافظون ((86)) [لذا طبق دستور پيامبر (ص) بايد آن روايات رهاشوند].

ب ) روايـات بـايـد بـر هـمين قرآن متواتر و شناخته شده نزد همه مسلمانان عرضه گردد, چراكه مقياس بايد امرى قطعى و مسلم باشد, همان طور كه در جهت اول گفتيم .

حـال اگر روايات تحريف , بر قرآن موجود عرضه گردد مى بينيم شديدا با آن مخالف است و صريحا آن را تـكـذيـب مـى كـند, چون مفاد اخبار تحريف , اين است كه قرآن سالم نمانده و با قرآنى كه بر پـيـامـبر خدا (ص) نازل شده تفاوت دارد [باز مى بينيم اين روايات ـطبق دستور پيامبرـ از درجه اعتبار ساقطند].

محقق ثانى ((87)) (متوفاى 940هـ .ق ) رساله اى در رد احتمال كاستى در قرآن نوشته و در آن به هـمين استدلال تمسك جسته , مى گويد: هرگاه حديث , مخالف دليل قطعى , يعنى كتاب , سنت متواتر و اجماع بوده و قابل تاويل نباشد, بايد به دور افكنده شود و همه دانشمندان ما بر اين قاعده , اجماع و اتفاق نظر دارند.

سـپـس مـى گـويد: منظور از كتاب اللّه ـكه بايد روايات بر آن عرضه گرددـ نمى تواند غير از اين قـرآن مـتـواتـر بـاشـد كـه در دسـتـرس هـمگان است وگرنه , لازم آيد خداوند ما را به برنامه اى مكلف سازد كه از طاقت و توانمان خارج است [وخداوند حكيم چنين تكليفى نمى كند].

بنابراين , واجب است اخبار را بر همين قرآن موجود عرضه كنيم و اخبارنقيصه هرگاه بر اين قرآن عـرضه شود با آن مخالف است چون مى گويد: اين قرآن با قرآنى كه بر پيامبر (ص) نازل شده فرق دارد و چه تكذيبى از اين شديدتر است ((88)) .

سـيـدمـحـمـد مـهـدى طـباطبائى بحرالعلوم (متوفاى 1155هـ .ق ) نيز در كتاب فوائد الاصول مـى گـويـد: هـمـه دانشمندان اسلامى ـاز عهد رسالت تا امروزـ اتفاق نظر دارند كه بايد به قرآن مراجعه كرد و در اصول و فروع به آيات محكمش تمسك جست , بلكه واجب مى دانند احاديث هم بر قرآن عرضه و با آن سنجيده شود همان طور كه اين دستور در اخبار متواتر آمده است .

سپس مى افزايد: حجت و معيار, همين قرآن است كه اصل و قرائتش هردو متواتر است و قرائت ها يا آياتى كه متواتر نيستند ارزش و اعتبارى ندارند ((89)) .تـا ايـن جـا روشن شد كه روايات عرض , با تحريف قرآن مغايرت دارد, اما محدث نورى گفته است :

دسـتـور عـرضـه روايات بر كتاب خدا از جانب پيامبر (ص) و در زمان حياتش صادرشده ولى كاستى و دگرگونى در قرآن , بعد از وفات پيامبر (ص) رخ داده است .سـپـس اضـافه مى كند: روايات عرض كه از پيامبر (ص) رسيده مقدار بسيار ناچيزى است و با رخ دادن تحريف بعد از او و قابل اجرانبودن آن دستور, هيچ منافاتى ندارد ((90)) .

بـه راستى اين سخن , بسيار شگفت آور است , چراكه احاديث عرض فقط از زبان پيامبر (ص) صادرنشده , بلكه امامان معصوم للّه بعد از او نيز ـبه عنوان يك برنامه همگانى ـ اين دستور را داده اند.