يك بررسى كوتاه - مصونیت قرآن از تحریف نسخه متنی

و قـرارداديم براى تو از ايشان جانشينى شايد بازگردند .همانا على در شب قنوت مى گرفت , سجده مى كرد از آخرت مى ترسيد و ثواب پروردگارش را اميدداشت .بگو! آيا مساويند آنها كه ظلم كردند درحالى كه به عذاب من آگاهى دارند.

مـحدث نورى مى نويسد: هيچ اثرى از اين سوره در كتابهاى شيعه نيافتم جز آنچه از كتاب مثالب مـنـسـوب بـه ابن شهر آشوب حكايت شده كه آنان تمام سوره ولايت را ساقطكردند, پس شايد اين سوره بوده است ((355)) .

مـحـقـق آشـتـيـانـى , نـويسنده حاشيه بر رسائل شيخ انصارى نيز به دنبال نقل اين سوره تخيلى مى نويسد: در غير اين كتاب بر اين عبارات دسترسى نيافتم جز آنچه از كتاب مثالب ابن شهر آشوب حكايت شده است .

و تو خوب مى دانى اين عبارات هيچ شباهتى به قرآن حكيم ـكه به عنوان معجزه بـر قـلـب پـاك سيدالمرسلين نازل شده ـ ندارد, زيرا بديهى است كه هركس مى تواند چنين الفاظ ازهم گسيخته و بى ربطى را به هم ببافد, بگذريم از اين كه هيچ معناى درستى هم ندارد.

خـداونـد متعال در شان قرآن عزيز مى فرمايد: قل لئن اجتمعت ادنس والجن على ان ياتوا بمثل هذا القران لايـاتون بمثله ولوكان بعضهم لبعض ظهيرا ((356)) , بگو! اگر انسانها و پريان (جن و انس ) دست به دسـت هـم دهـنـد كـه همانند اين قرآن را بياورند, نخواهند توانست مانند آن را بياورند, هرچند يكديگر را (در اين كار) كمك كنند ((357)) .

يك بررسى كوتاه

جـالـب است بدانيد كتاب مثالب را كه احتمال دارد اين عبارت كذايى از آن نقل شده باشد تاكنون هـيـچ كـس نديده و هيچ يك از كسانى كه شرح حال نويسندگان را نوشته اند, اسمى از اين كتاب نـبـرده انـد, بـه جـز خود ابن شهر آشوب كه در كتاب معالم العلماء وقتى زندگى خودش را شرح مـى دهـد, در ضـمـن آثـارش , كـتـابى به اين اسم نام مى برد .

اما آيا واقعا اين كتاب تدوين يافته و نـسـخـه هـايـش مـنـتـشـرشده يا نه , اين چيزى است كه هيچ كس نگفته و ديارى آن را مشاهده نكرده است .

نـويـسـنـده الذريعه على رغم جستجوى فراوان و سعى و تلاش گسترده اى كه در دست يافتن به كـتـابـهـاى تـالـيف شده انجام مى دهد, اثرى از اين كتاب در هيچ كتابخانه اى پيدانكرده و تنها با واسطه نقل كرده و شايد كتاب ديگرى بوده كه در اسم و عنوان مانند آن بوده است .

هـمـچـنـيـن كسى پيدانشده كه ادعاكند آن عبارت كذايى را ديده مگر آن كه آن را به لفظ حكي, حكايت شده و ناشناس نقل كرده اند چنان كه در سخنان نورى و آشتيانى ديديم .

خود اين سوره ساختگى , فرياد مى زند كه سخنى دروغ و پاره اى عبارات زشت و الفاظ ركيك است كـه هيچ پايه و اساسى ندارد .

اين عبارات حتى با قواعد ساده اعراب هماهنگى ندارد تا چه رسد به ادب رفيع و همين امر, دليل آن است كه اين عبارات زشت را به هيچ گروهى از شيعيان نمى توان نـسـبـت داد, چـراكـه آنها با همه اختلاف رتبه اى كه دارند هميشه پيشوايان نقد و سخن سنجى و استادان ادب و بيان بوده و ـدر طول تاريخ ـ از علوم عربيت به خوبى آگاهى داشته اند.

تـرديـدى نـيست كه اين چرندها بافته افكار خام و ناپخته و كينه هاى جاهليت است كه اين ياوه و افـتـراى دروغـيـن را سـاخـتـه انـد .

خداوند متعال مى فرمايد: انما يفترى الكذب الذين لايومنون بايات الله ((358)) , دروغ را تنها كسانى مى سازند كه به آيات خدا ايمان ندارند.

آرى ! ايـنها نتيجه آميزش بى خردى و حماقت از يك سو, و خبث باطن و پليدى از سوى ديگر است مساله اى كه شخصيت افراد سيه روزى چون نويسنده بيچاره و بدبخت دبستان المذاهب را تشكيل مى دهد.

[بار ديگر برخى جملات آن را از نظر مى گذرانيم ] مفهوم اين جمله ها چيست ؟ دو نورى كه از آسمان نازل كرديم و آياتم را تلاوت مى كنند.

آنان كه به پيمان خدا و پيامبرش وفامى كنند در آياتى .

از فرشتگان برگزيد و قرارداد از مومنان آنان را در خلقش .

و تو را به تو حكم داديم همانند كسانى كه پيش از تو بودند.

قرارداديم براى تو از ايشان (پيشينيان ) جانشينى .