مصونیت قرآن از تحریف نسخه متنی

ما اين قرائتها را جايز نمى دانيم , چراكه قرآن يكى است و از نزد خداى يكتا نازل شده همان طور كه امام باقر و صادق ك فرموده اند ((18)) .

4ـ تـحـريـف در لهجه و نحوه گويش , يعنى همان گونه كه لهجه قبيله هاى مختلف عرب هنگام تـكـلـم بـه حـرف يـا كـلمه اى ـدر حركات و نحوه ادانمودن ـ متفاوت است [قرآن را نيز به لهجه خودشان تلاوت كنند].اين مساله تا جايى كه ساختمان اصلى كلمه محفوظباشد و معناى آن تغييرنكند مجاز است .

مـا حـديـث سبعة احرف , هفت حرف ((19)) را ـبر فرض كه از نظر سند درست باشدـ بر اين معنى تـفـسـير مى كنيم كه منظور از آن , لهجه هاى متعدد عرب است حتى اگر لهجه عربى هم نباشد فرشتگان آن را به صورت عربى بالا مى برند ((20)) .

ولى اگر اختلاف لهجه موجب لحن و غلط و مخالفت با قواعد صرف ونحو شود, قرائت به آن مجاز نيست .خداوند متعال مى فرمايد: قرانا عربيا غير ذى عوج ((21)) , قرآنى است عربى و فصيح و خالى از هرگونه كجى و نادرستى .در ضمن به ما دستور داده اند قرآن را به عربى صحيح تلاوت كنيم .

پيامبر (ص) مى فرمايد: تعلموا القران بعربيته , قرآن را به همان صورت عربى فرابگيريد ((22)) .هـمچنين اگر تحريف لهجه اى باعث تغيير معنى كلمه شود نيز جايز نيست خصوصا اگر از روى عـمـد و هـدف نـامقدسى باشد, همان گونه كه يهوديان هنگام تلفظ راعنا, رعايت حال ما را بكن كسره عين را به سوى فتحه متمايل نموده و با لهجه و آهنگى مخصوص ادا مى كردند تا معناى اى فرد شرور ما از آن استفاده شود ((23)) .قرآن نيز در دو مورد به كار آنها اشاره كرده است ((24)) .

5.تـحـريـف با تعويض كلمات , يعنى كلمه اى برداشته شود و كلمه اى ديگر جايگزين آن گردد, خواه كـلـمـه دوم بـا اولـى هـم مـعـنى باشد يا نه .ابن مسعود اين گونه تحريف را در كلمات مترادف و هـم مـعـنى مجاز مى شمرده به اعتقاد اين كه :

مهم حفظ معانى است و اختلاف الفاظ چندان مهم نيست , مثل اين كه گفته است : اشكالى ندارد به جاى العليم , الحكيم بخوانيم , مشكل آن جاست كه آيه رحمت را به جاى آيه عذاب بگذاريم .پـيش از اين گفتيم كه حتى اين گونه تحريف هم , در وحى الهى جايز نيست , چراكه اعجاز قرآن هم به لفظ آن است و هم به معنى و محتواى آن , بنابراين , تغيير هيچ يك جايز نخواهدبود ((25)) .

6ـ تـحـريـف به زياده , يعنى افزودن كلمه يا جمله اى به آيات قرآن .