مصونیت قرآن از تحریف نسخه متنی

اين مولف كيست ؟ سرجان ملكم در كتاب تاريخ ادبيات ايران ((363)) مى نويسد: او محسن كشميرى متخلص به فانى اسـت و در ايـضـاح المكنون فى الذيل على كشف الظنون ((364)) مى گويد: او موبد ((365)) شاه هـنـدى اسـت و مـلافـيروز در حاشيه كتاب دساتير ((366)) پنداشته كه مولف مير ذوالفقار على بوده است .

و آخـريـن نـظريه اى كه محققان به آن دست يافته اند اين است كه وى موبد كيخسرو اسفنديار از فـرزنـدان آذر كـيـوان ((367)) بـوده است .وى در شهر پتنه هندوستان در اواسط دهه سوم قرن يـازدهـم هجرى متولدشده و تا بعد از دهه هفتم مى زيسته است چنان كه از تاريخ هاى قيدشده در كتابش برمى آيد.

مولف , به مذهب كيوانى دعوت مى كرد كه قائل به وحدت وجود, رهايى از مذهب و پيروى از كتاب دساتير است .به پندار او اين كتاب مادر كتابها و خلاصه همه شرايع مى باشد كه پيامبرى [دروغين ] به نام ساسان آن را آورده است .

از اين رو در كتاب دبستان المذاهب عقايد صاحبان اديان را تضعيف كرده , به گونه اى شيطنت آميز و پنهانى مى كوشد مذهب تازه تاسيس پدرش را رواج دهد.نـخـسـتين كسى كه اين كتاب را مطرح كرد فرانسيس گلادوين بود كه در سال1789 م آن را به انـگـلـيـسـى تـرجمه نمود و در سال 1809م برابر با ذيقعده 1244هـ .ق .براى اولين بار به دستور نماينده انگلستان ويليام بيلى در كلكته چاپ شد و همچنان چاپ آن به دست مزدوران استعمار در هـنـد و ايـران و سـاير كشورها به زبانهاى گوناگون ادامه دارد .

چرا؟ حتما كاسه اى زير نيم كاسه است ! 20ـ فاجعه كتاب فرقان اين كتاب ((368)) در زمان خودش غوغاى سختى در سرزمين مصر به راه انداخت و دانشگاه الازهر در بـرابر آن ايستاد و با سرزنش و ملامت , بطلان و فساد مطالب آن را آشكارساخت , لذا از حكومت وقـت تـقـاضـانـمود آن كتاب را مصادره و نسخه هاى آن را جمع آورى كند, حكومت مصر به اين درخـواسـت پـاسـخ مـثـبـت داد و آن را مـصادره كرد ((369)) , ولى نسخه هاى فراوانى از آن در سرزمين هاى مختلف اسلامى و غير آن باقى ماند.

و از مـطـالـب بـسيار دردآور اين كه در اين كتاب با روايات و افسانه هاى حشويه , همچون روايات صـحـيح رفتار شده , تنها به اين دليل كه در كتب صحاح درج شده است , هرچند قداست و كرامت قـرآن كريم را خدشه دار كند .

از جمله , افسانه هايى كه پيش از اين سستى آن را روشن ساختيم , به پندار اين نويسنده , وجود اين روايات , دليل محكمى است بر اشتباه كاتبان مصحف ((370)) .ايـن , اتـهامى است كه خردهاى پاك هرگز آن را نمى پذيرند همانها كه مى دانند پيشينيان اسلام , بسيار پاكتر از آن بودند كه بتوان اين سستيها و بى توجهيها را به آنان نسبت داد, چراكه آن بزرگان بيشتر و بهتر از هركس در نگهدارى كتاب خداى عزيز و حميد مى كوشيدند.