مصونیت قرآن از تحریف نسخه متنی

3ـ و بـا سـنـد خود از سالم بن سلمه روايت مى كند كه مردى نزد امام صادق (ع) كلماتى از قرآن را برخلاف قرائت مردم مى خواند و من هم مى شنيدم .

امـام (ع) گـفـت : از اين قرائت دست بردار, همان گونه كه مردم مى خوانند بخوان تا قائم قيام كند هنگامى كه قائم (عج ) قيام نمود كتاب خداى ـعزوجل ـ را به حد خودش مى خواند و مصحفى را كه على (ع) نوشت آشكار مى سازد ((558)) .

احـاديـث به اين مضمون كم نيست و اينها اگر دلالتى داشته باشند فقط دلالت دارند كه مصحف حـضرت على (ع) با مصحف حاضر تفاوتهايى دارد, اما اين كه اين تفاوت در نص آن يا نظم و ترتيب يا چـيـز ديگر است , در اين روايات روشن نشده است , تنها در روايت اول مشخص شده كه اين تفاوت فـقـط در نـظـم و تـرتـيـب اسـت نـه چـيـز ديگر

پس اين حديث , بهترين شاهد خواهدبود براى روشـن كـردن وجـه اخـتـلاف كه در روايات ديگر به آن اشاره شده است .در اصطلاح اصوليين به چنين حالتى حكومت مى گويند كه يك سخن متكلم حكيم , نقاطمبهم سخنان ديگرش را روشن مى سازد.

از سوى ديگر, همان اختلاف در نظم و ترتيب به تنهايى كافى است تا قرائت وفهميدن معانى كلام را دشـوارسـازد, چـون قـوام معنا در گرو نظم و تاليف الفاظ است كه اگر به هم بخورد به ناچار مـعانى هم تغيير مى كند, چنان كه قرارگرفتن جمله هاى يك كلام در جايگاه خودش ـ همان طور كـه مـتـكـلـم اراده و بيان نموده ـ بهترين كمك براى فهم مقصود اوست , اما اگر الفاظ از جايگاه نـخـستين خود برداشته شود قرائت و فهم دشوار خواهدشد و فرقى نمى كند كه اين جابه جايى از روى عمد يا اشتباه صورت گيرد.

هـنـگامى كه موضوع نظم از مهمترين مسائل لفظى و كلامى شمرده مى شود و ارتباط نزديكى با مساله افاده و استفاده دارد .اين موضوع , به كاملترين وجه در مصحف حضرت على (ع) مراعات شده كه ديگر مصحفها از آن بى بهره اند.عـمـوم مـردم هـم با قرآن به شكل موجودش مانوس شده و در طى قرنها نسل اندر نسل با آن خو گـرفـتـه انـد .

قـهرا دست برداشتن از آن و آشناشدن با غير آن برايشان دشوار است , لذا احتياج به تربيت , آموزش و تمرين مداوم دارند كه امام زمان (عج ) هنگام ظهور به آن اقدام مى كند.بـا اين توضيح , معنا سخن امام (ع) كه گفت : كتاب خدا را به حد خودش مى خواند روشن مى شود, يـعـنـى آن را بـه همان تركيب نخستين و اصيل خودش مى خواند كه در مصحف اميرالمومنين (ع) تضمين شده است .

4ـ حـديـث زير نيز اين معنى را تاييدمى كند كه قرآن امام زمان (عج ) بيشتر از قرآن موجود نيست .

عياشى ـ با سند خودـ از امام باقر(ع) روايت نموده كه : هرگاه قائم ما قيام نمايد و سخن بگويد, قرآن , او را تـصـديـق خـواهدكرد ((559)) , يعنى قيام و ظهور وى و گسترش عدالت توسط او در روى زمين به طور صريح و روشن در آياتى از همين قرآن حاضر مطرح شده است , زيرا اگر آنچه بر صدق او دلالـت دارد, از اضـافه هايى باشد كه نزد خود اوست و مسلمانان از قبل با آن آشنايى ندارند دور مى شود [و نمى تواند امامت او را ثابت كند] چراكه يك شى نمى تواند معرف خودش باشد.

پـس حـتـمـا امام زمان (عج ) انگشت روى جاهايى از قرآن حاضر مى گذارد كه دلالتش بر صدق گفتارش , پيش از آن پنهان است و با ارشاد او, مردم به حقايق درخشانى پى مى برند كه قبلا با آن آشنا نبودند و نمى دانستند چگونه از قرآن استنباطمى شود.

دسته هفتم :

روايـاتـى اسـت كـه دربـاره فـضـيـلـتهاى اهل بيت للّه بحث مى كند, فضيلتهايى كه در طى آيات قـرآن كريم نهفته مى باشد و اگر قرآن ـهمان طور كه خداوند نازل كرده ـ دست نخورده و تروتازه قـرائت مى شد و تيرگيهاى اوهام با آن آميخته نمى گشت و صفا و روشنى آن را كينه توزيها آلوده نـمـى سـاخـت , بـا دلايل واضح و بينات گويا, شرافت و مقام والاى آنان را نزد خداوند ـعزوجل ـ بـازگـو مـى نـمـود

, ولـى افـسـوس كه هميشه دستهاى ناپاك در آلوده ساختن حقايق و وارونه نشان دادن آن در كار بوده است تا جلو پرتوافشانى مقدس و ملكوتى قرآن عزيز را بگيرند.ايـن ابـن جرير طبرى است كه مذبوحانه تلاش مى كند يكى از بزرگترين فضيلتهاى اهل بيت للّه را بپوشاند .

او مى گويد: اهل تفسير, در معناى اين آيه اختلاف دارند: قل لااسئلكم عليه اجرا ا الـمـودة فـى الـقربى ((560)) , بگو: من هيچ پاداشى از شما بر آن (رسالتم ) درخواست نمى كنم جز دوست داشتن نزديكانم .