مصونیت قرآن از تحریف نسخه متنی

گفتم : مردم مى گويند: چرا خداوند از على و اهل بيتش در قرآن نام نبرده است ؟ امام (ع) فرمود: به آنان بگو: نماز بر پيامبر (ص) نازل شد و براى آنان سه ركعت يا چهارركعت را نام نبرد تا اين كه پيامبر خدا (ص) ايـن جزئيات را برايشان تفسيركرد ((588)) [همچنين بقيه احكام كه در دنباله روايت به آن اشاره شده است ].

اسـتـاد گـرانـقـدر مـا بـه دنـبـال ايـن روايـت مى نويسد: اين حديث صحيح بر همه روايات باب , حـكـومـت دارد و منظور آنها را مشخص مى كند كه ذكر آنها در قرآن با صفات و نشانه هاست نه با نام بردن معمولى ((589)) .

2ـ بـا ايـن تـوضيح , مفهوم اين گفته امام (ع) نيز روشن مى شود كه فرمود: لولا انه زيد فى كتابالله ونقص منه ماخفي حقنا على ذى حجى ((590)) ,اگر قرآن دستخوش افزايش و كاستى نمى شد, حق ما بر هيچ انسان عاقلى پوشيده نمى ماند.

چـون منظور از افزايش و كاستى , تحميل راى و تفسير نارواست كه ـعمدا وبا قصد شوم ـ به معنى كـلام خـداونـد مـى افـزايـند و از آن مى كاهند يا بدون آگاهى وهدايت الهى , درباره قرآن سخن مى گويند و تفسير به راى مى كنند كه در شرع مقدس مورد نهى قرار گرفته است .

عـلاوه بـر ايـنـهـا, حـقايق آن را كتمان مى كنند و براى مردم بيان نمى كنند و در شان قرآن عزيز كوتاهى روامى دارند و دلايل گوياى آن را كمرنگ جلوه مى دهند.بـنـابراين , افزايش در لفظ قرآن يا حذف الفاظش , منظور نيست چنان كه اهل تحريف پنداشته اند, زيرا در آن صورت با اجماع طايفه شيعه به كلى مخالف بود و البته از درجه اعتبار ساقط مى شد.

آيـةاللّه خويى (ره ) مى نويسد: همه مسلمانان ـحتى قائلان به تحريف ـ اجماع دارند كه يك حرف هم به قرآن افزوده نشده است ((591)) .بـه هـمـيـن جـهت كه در جاى جاى قرآن مقام شامخ اين خاندان گرانقدر ـبه صراحت يا اشاره ـ مطرح شده است , امام باقر(ع) مى گويد: قرآن بر چهار بخش نازل شده است : يك چهارم درباره ما و يـك چهارم درباره دشمنان ما و يك چهارم فرايض و احكام و يك چهارم ديگر سنت ها و مثلهاست و آيات گرانبهاى قرآن براى ما مى باشد ((592)) .

و در روايـت ديـگـرى مـى گـويد: قرآن بر سه بخش نازل شده : يك سوم درباره ما و دشمنانمان و يك سوم سنت ها و مثلها و يك سوم ديگر دستورها و احكام است ((593)) .پـيـداست كه اين , يك تقسيم دقيق عددى نيست , بلكه انواع آيه هاى قرآن را بيان مى كند كه بخش مهمى از آن درباره مهمترين فرايض و اساس آن , يعنى ولايت است و بقيه , احكام , سنن , حكمتها و مثلها و اندرزها مى باشد.

ايـن امـر هـشـيـاران امـت و دانـشـمـنـدان بـزرگ را بر آن داشت كه به اين بخش از كتاب خدا اهـتـمـام بورزند و كتابهاى گرانبهايى تصنيف كنند .يكى از آنان حافظ بزرگ , حاكم حسكانى ـاز اسـاتـيد طبرسى نويسنده مجمع البيان ـ است كه دست به تاليف مجموعه گرانسنگ خود درباره اهل بيت للّه زد و آيات كريمه اى كه در شان آنان نازل شده در آن گردآورى نمود.

او مـى گويد: برخى گمراهان با گستاخى و بى شرمى تمام , ادعا كرده اند كه هيچ يك از مفسران نزول سوره هل اتى و نه هيچ سوره يا آيه ديگر را ـدرباره على و اهل بيتش ـ نپذيرفته اند.در بـرابـر ايـن ياوه ها و تهمتهاى ناروا بر خودم واجب مى دانم اين شبهه باطل را از دامن اصحاب , پاك سازم و به آن پاسخ گويم , لذا دست به تاليف اين كتاب زدم ((594)) .

3ـ در فصل پنجم ـبا سند خودـ از سعيدبن جبير از ابن عباس روايت مى كند كه درباره هيچ كس , آن قدر از قرآن نازل نشد كه درباره على (ع) نازل شد.

4ـ و از مجاهد روايت مى كند كه هفتادآيه درباره على نازل شد كه هيچ كس در آن با او شريك نبود.او مى افزايد: خداوند آيه اى در قرآن نازل نفرمود, مگر اين كه على (ع) سردسته آن بود.

5ـ و از امام سجاد(ع) روايت مى كند كه قرآن بر ما نازل شد و آيات كريمه آن براى ماست ((595)) .و ديـگر روايات صحيح الاسنادى كه به ترتيب سوره ها نقل كرده و شمار آن به1160 حديث مى رسد و آنها را از منابع معتبر شيعه و اهل سنت گردآورى نموده است .