امام خمينى مترصد فرصتى بود تا آغازگر يك تحول بنيادين در نظام سياسى باشد و مبارزه خود را با شاه از همين نقطه آغاز كرد. درپى اعلام تصويب نامه انجمن هاى ايالتى در جرايد، وى بى درنگ علماى طراز اول قم را به نشست و گفتوگو درباره آن، دعوت كرد كه اين نشست در منزل حاج آقامرتضى حايرى تشكيل يافت. امام خمينى با به صحنه كشاندن ساير علما و روحانيان و ايجاد نوعى همبستگى و اتحاد ميان آنان و گسترش مبارزه در ميان ساير نيروهاى اجتماعى، اقدامات گسترده اى را برضد تصويب نامه آغاز نمود. اين واكنش ها و درخواست هاى شديداللحن روحانيون و پيروان آنان، مبنى بر لغو تصويب نامه كه در واقع براى رژيم دور از انتظار بود، دولت را مجبور به عقب نشينى از مفاد خلاف شرع و غير قانونى تصويب نامه، ساخت[س ش 155، 156 و 157]. تلگراف نخستوزير براى آيات قم كاخ نخستوزيرى شماره 197 ك 65 ت 5/9/41 خدمت حضرت آية الله .... دامت افاضاته مرقومه تلگرافى مورخ 29/8/41 در جلسه هيأت دولت مطرح گرديد، اطلاعاً باستحضار عالى مى رساند كه بدون تجديد نظر تصويبنامه مورخ 14/7/41 موضوع انجمن هاى ايالتى و ولايتى قابل اجرا نخواهد بود. مزيد توفيقات حضرت آية الله را در ترويج شعائر اسلامى خواهان است. 27824 نخستوزير ـ اسدالله علم (سند شماره 155) كاخ نخستوزيرى خدمت حضرت آية الله .... دامت بركاته العالى در پاسخ پيغام حضرت آية الله راجع به توضيح بيشتر در خصوص تصويب نامه انجمن هاى ايالتى و ولايتى باستحضار عالى مى رساند همانطور كه طى تلگراف شماره 40946 مورخ 5/9/1341 اطلاع داده شد، موضوع در جلسه هيأت دولت مطرح و تصويب شد كه تصويب نامه مورخ 14/7/41 قابل اجرا نخواهد بود. نخستوزير ـ اسدالله علم (سند شماره 156) (سند شماره 157) در اين شرايط شاه براى اين كه حريم خود را حفظ كرده باشد، با تبرى از اين مسأله و احاله كردن آن به دولت، تمام حملات را متوجه عَلَم مى سازد و او را بازنده ميدان معرفى مى نمايد. امام با زيركى خاصى مخالفت خود را تنها معطوف به تصويب نامه نكرده و با افشاگرى برضد دستگاه حاكم، تعطيلى مجلسين شورا و سنا، سلب آزادى مطبوعات و دخالت صهيونيست ها را در شؤونات سياسى و اقتصادى كشور، مورد اعتراض قرار مى دهد.