لطفا منتظر باشید ...
پاسخگويى به پرسشهاى فرزندان
فرزندان وقتى دوران نوزادى و كودكى را پشت سرمى گذارند، براثر ارتباط بيشتر با اشياء پيرامون و برخورد با موقعيتهاى جديد،
سئوالاتى در ذهنشان به وجود مى آيد در مقطعى از سن، چنان والدين را «سئوال باران »
مى كنند كه آنها را به ستوه مى آورند. كودكان هرچه رشد عقلانى بيشترى مى يابند، سئوالات
جدى ترى خواهندداشت، بويژه در دوره نوجوانى و آغاز جوانى، شرايط جديد، تغييرو
تحولات، تصميمات بزرگ در زندگى والدين سئوالات بيشترى را درذهن آنان ايجاد مى كند،
در چنين وضعيتى بر والدين بصير و آگاه است كه زمينه پرسشگرى را براى فرزندانشان
فراهم كنند و پاى صحبتهاى آنان بنشينند و با صبر و حوصله به پرسشهاى آنان
پاسخ مناسب دهند و ابهامات را مرتفع سازند. حادثه كربلا، كه موقعيت جديدى در زندگى
امام حسين(ع) محسوب مى شد، پرسشهايى را در ذهن فرزندان و ديگر همراهان حضرت ايجاد
كرد و ذهن كنجكاو آنان رابه پرسشگرى وا داشت. حسين بن على(ع)با درك موقعيت آنها،
به سئوالاتشان پاسخهاى مناسب و در خور شاءنشان مى داد. به دو نمونه از پاسخگويى
حضرت اشاره مى كنيم: 1 هنگامى كه حضرت به همراه اصحابش، هنگام ظهر در
ثعلبيه فرود آمد، خواب كوتاهى بر آن حضرت مستولى شد. پس از اندكى حضرت با چشم
گريان از خواب بيدار شد. فرزندش «على » كه متوجه اين صحنه بود، پرسيد: اى پدر! چرا
گريه مى كنى؟ خداوند چشم تو رانگرياند. حضرت فرمود: «فرزندم اين لحظه، وقتى است كه رويا در
آن دروغ نمى باشد. من در خواب سواره اى را ديدم كه كنارم ايستاد و گفت: «اى حسين شما به سرعت حركت مى كنيد و مرگ به
سرعت شما را به بهشت مى رساند و آگاهى يافتم كه مرگ ما فرا رسيده است.» على پرسيد: اى پدر! آيا ما بر حق نيستيم؟ فرمود: «فرزندم به خداوندى كه همه بندگان به سوى او
برمى گردند، ما بر حق هستيم »على عرض كرد: در اين صورت ترسى از مرگ نداريم. امام فرمود: خداوند بهترين پاداش پدر به فرزند را
به تو عطافرمايد.» 2- بعد از آنكه حضرت، در شب عاشورا، حوادث روز
عاشورا وشهادت ياران را ترسيم كرد، قاسم بن حسن(ع)در باره شهادت خودپرسيد.
امام(ع)به او مهربانى كرد و پرسيد: فرزندم مرگ نزد تو چگونه است؟ پاسخ داد: عمو(جان)مرگ نزد من از عسل شيرين تر است.
حضرت بعد از آنكه ظرفيت و توان درك قاسم را نمايان
ساخت وپاسخ زيباى او را شنيد، فرمود: عمويت به فدايت گردد! به خداقسم! تو از كسانى
هستى كه بعد از آزمايش بزرگ به همراه من شهيدمى شوند.
نقش آزادى و انتخاب در تربيت فرزندان
خداوند انسان را آزاد آفريد و قدرت اراده و انتخاببه اوبخشيد تا پرتو آن از ميان راههاى مختلف مسير صحيح را برگزيند. آنچه انسان در پرتو شناخت و بدون اكراه و اجبار
برگزيد، در راه تحقق و دستيابى به آن تا پاى جان مى ايستد، عنصر آزادى به جا وانتخاب
درست در تربيت، عنصرى گرانبها و كار آمد است، در تربيت فرزندان اجبار ثمرى
نمى بخشد، والدين و مربيان بايد چنان زمينه را آماده كنند كه فرزندان خود راه صحيح
را بر گزينند تا برآنچه به حق برگزيده اند، پايبند و استوار باشند، از
جلوه هاى تربيتى حادثه عاشورا، صحنه آزادى و انتخاب راه بود. امام حسين(ع)با اينكه
در كربلا به شدت نيازمند داشتن ياور بودند،
باكمال صداقت و راستى فرزندان و ديگر
ياوران خود را در ادامه مسير آزاد مى گذارد و با اينكه بر فرزندان خود حق بزرگ
دارد اماهيچگاه راه مبارزه و همراهى خود را بر آنان تحميل نمى كند و ازاينروست كه
مى بينيم آنان نيز كه آگاهانه همراهى پدر و امام خويش را برگزيدند در راهش تا
آخرين نفس ايستاده و جان خويش رافداى راهش نموده اند. ابى حمزه ثمالى از على بن
الحسين(ع) نقل مى كند كه در شب عاشورا پدرم اهل و فرزندان خود و اصحاب را جمع نمودند
و خطاب به آنان فرمود: «اى اهل و فرزندان و اى شيعيان من، از فرصت شب استفاده كنيد
و جانهاى خود را نجات دهيد... شمادر بيعتى كه با من بسته ايد آزاد هستيد. ...»
نيز آن حضرت هنگامى كه عبدالله فرزند مسلم نزد
ايشان آمد واجازه ميدان طلبيد فرمود: «شما در بيعت با من آزاد هستى،شهادت پدرت
كافى است. تو دست مادرت را بگير و از اين معركه خارج شو» عبد الله عرض كرد: «بخدا
سوگند من از كسانى نيستم كه دنيا را بر آخرت مقدم دارم.»
