آثار و بركات فردى سيدالشهداء (ع)
1- چراغ هدايت و كشتى نجات
-
من آن نورم كه در شبهاى تاريك
در اين دريا منم آن ناخدايى
كه كشتى را به ساحل مى رسانم
-
چراغ رهنماى كاروانم
كه كشتى را به ساحل مى رسانم
كه كشتى را به ساحل مى رسانم
((روايت))
شده كه امام حسين (ع) فرمود: «خدمت رسول خدا (ص) شرفياب شدم در حاليكه ابى بن كعب
هم آنجا بود. حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: مرحبا به تو ، اى ابا عبدالله ، اى زينت
آسمانها و زمين . ابى گفت : چگونه او زينت آسمانها و زمين است در صورتى كه كسى غير
از تو چنين نيست؟ حضرت فرمود: اى ابى ، قسم به كسى كه مرا به حق به نبوت مبعوث
كرد، حسين بن على در آسمان بزرگتر از روى زمين است، و همانا بر طرف راست عرش الهى
نوشته شده است كه او چراغ هدايت و كشتى نجات است » . 1يكى از
بركات فردى حضرت سيدالشهدا (ع) اين است كه او «چراغ هدايت» و «كشتى نجات» است .اگر چه همه پيامبران و امامان (ع) چراغها و انوار هدايت و كشتيهاى نجات و رهايى
اند، چنانكه پيامبر اسلام (ص) فرمود: «انما مثل اهل بيتى فيكم كمثل سفينة نوح من
دخلها نجا، و من تخلف عنها هلك» .2همانا
خانداون و اهل بيت من در ميان شما مانند كتشى نوح است كه هر كس داخل آن شود نجات
پيدا كرده و هركس كه از آن تخلف كند هلاك خواهد شد.اما
كشتى نجات حسين (ع) حركتش بر امواج توفنده و گسترده دريا، سريعتر و لنگر انداختن و
پهلو گرفتن آن بر ساحلهاى نجات آسانتر بوده و دايره بهره ورى و استفاده از نور
مشعل وجود حسين (ع) وسيعتر است .در آن
زمانى كه امواج بلند و سهمگين فساد و گناه بر پيكره نيمه جان جامعه اسلامى، و جان
و دل مسلمانان، تازيانه مرگ مى زد
و گرداب حوادث و توطئه ها و پليديها، خفتگان در
بستر غفلت را بى رحمانه به قعر تاريكى و تباهى مى كشيد ، اين حسين بود كه با قيام
و نهضت الهى خود و شهادت و اسارت اهل بيت خويش ، گرفتاران در اين اوضاع خطرناك را
از درياى پر تلاطم ساخته شده به دست فتنه گر «بنى اميه» نجات بخشيد و با كشتى
رهايى خود ، اين خفتگان و غافلان و گرفتاران را به ساحل نجات رهنمون نمود.آرى ،
حسين (ع) «مصباح الهدى » است تا در اين ظلمتكده خاك، دليل و راهنماى راه باشد؛ و
«سفينة النجاة» است تا در اقيانوس متلاطم فتنه ها و ضلالتها، غرق شدگان را كه كشتى
شكسته بودند فرياد رس باشد.
اى كه مصباح هدايت هستى و فلك نجات
زنده در قبر دل ما بدن كشته تو است
جان مايى و ترا قبر حقيقت دل ماست
از چه با اين اشكها ايجاد طوفان مى كنى؟
جان مايى و ترا قبر حقيقت دل ماست
جان مايى و ترا قبر حقيقت دل ماست
2- محبت مكنون از جمله
احاديث نبوى كه در واقع بيانگر تأثير پذيرى معنوى مردم از وجود مبارك سيدالشهداء(ع) مى باشد، حديثى است كه فرمود: «ان
للحسين محبة مكنونة فى قلوب المؤمنين ». 3در
كانون دلهاى مؤمنين ، محبتى نهفته و ويژه نسبت به حسين وجود دارد.كيست كه
نام حسين (ع) را بشنود و فردى از افراد بشر يا تنى از اولاد انسان باشد و حالت
انقلاب و انكسار و دلباختگى براى او فراهم نشود؟ محبت حسين (ع) دلها را به التهاب
در آورده و جگرها را گداخته و مذاب مى سازد، و شورش دل و آتش درون را به ريزش
قطرات اشك از ديدگان ، آشكارا و عيان مى كند.در كجاى
دنيا ديده مى شود كه شيعه و دوستدار حسين در آنجا باشد و اقامه عزاى حسينى نكند .
كيست كه پس از دادن عزيزترين محبوب و مطلوب خود به اندك فاصله و مختصر وقت و گذشتن
كمتر زمانى، آن مصيبت را فراموش نكند؛ جز مصيبت حسين (ع) كه با اين همه طول زمان و
گذشتن قرنها، روز به روز اين مصيبت تازه تر و شور و شراره اش بيشتر و بلندتر
مى گردد. آيا نه اين، جذبه عشق و علاقه و تأثير محبت و فرط دلبستگى و دلباختگى
علاقه مندان نسبت به آن امام محبوب است؟و اى
بسا ، نامحرمان در برابر عظمت و جلالت حسينى تسليم شده و به تواضع و تكريم در
مقابل نام مبارك حسين و جلال و مقام او قد خويش به تعظيم و تسليم خم نموده و به
دين و آيين حسينى گراييده و از اكسير محبت او مس خود را طلاى ناب و زر خالص
مى گردانند.براستى،
سنت الهى چنين بوده كه محبت امامى كه مسير تاريخ را عوض كرده و دين الهى را نجات
مى بخشد
به گونه اى خاص در دل و جان مسلمين و مؤمنين قرار گيرد، حتى كسانى كه
مقابل حسين (ع) قرار گرفتند به قول فرزدق :
«دلهايشان با او بود، اگر چه بر اثر
دنيا پرستى شمشيرهايشان بر روى او كشيده شد» . چه رسد به مؤمنينى كه عشق و محبت او
با گل آنان سرشته شده است .حتى
محبت حسين (ع) در دل و جان رسول اكرم (ص) نيز ريشه دوانيده بود، به طورى كه مى
فرمود: «هر گاه كه به فرزندم حسين مى نگرم ، گرسنگى و اندوه از وجودم رخت بر
مى بندد» .4 و نيز مى فرمود: «بار خدايا ، من حسين را دوست دارم و آنان كه دوستدار
او هستند نيز دوست دارم ». 5راه
حسين (ع) راه دل است، و هرگاه عاشقى به دل توجه كند او را پيدا مى كند . لذا در
برخى روايات وارد است كه : «قبر او در دلهاى دوستداران اوست».سلام از دور و از نزديك بهر او بود يكسان بلى قبر
شريف او دل اهل يقين باشدآرى، دل
مؤمن جايگاه تابش نور پر فروغ و احياگر حسين است . و هرگاه عشق و محبت فراتر از
آفاق ظاهرى و مادى باشد ، رنگ ابديت به خود مى گيرد، زيرا پيوند اين محبت در حريم
حب خدا بوده است و بقاى آن به بقاى فيض ذات سرمدى، جاودانه است ، كه گفته اند: اين
محبت راز محبتها جداست حب
محبوب خدا حب خداست.
-
شاهى كه نه سپهر از او برقرار شد
ماهى كه مهر و ماه از او كسب نور كرد
-
ماهى كه مهر و ماه از او كسب نور كرد
ماهى كه مهر و ماه از او كسب نور كرد
1 فرائد السمطين , جوينى
خراسانى , ج 2 ص 155 2 فرائد السمطين , جوينى خراسانى , ج 2 ص 246 3 حماسهء حسينى , استاد شهيد مطهرى , ج 3 ص 247 4 بحارالانوار , علامه مجلسى , ج 43, ص 309 5 بحارالانوار , علامه مجلسى , ج 43, ص 281