مقالات حسینی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

مقالات حسینی - نسخه متنی

گرداورنده: علیرضا رجالی تهرانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

و گرنه , او
نه كاخهاى مجلل داشت و نه سربازان و غلامان محافظ, و هرگز مثل جباران راه آمد و
شد را به گذرش بر مردم نمي بستند, و حرم رسول الله (ص) را براى او خلوت
نميكردند...
اين روايت
يك نمونه از اخلاق اجتماعى اوست , بخوانيم : روزى از محلى عبور ميفرمود, عده اى
از فقرا بر عباهاى پهن شده شان نشسته بودند ونان پارهه ى خشكى ميخوردند, امام
حسين (ع) مي گذشت كه تعارفش كردند و او هم پذيرفت, نشست و تناول فرمود و آن گاه
بيان داشت : ان الله لا يحب المتكبرين, (
30 ) خداوند
متكبران را دوست نميدارد.
سپس فرمود:
من دعوت شما را اجابت كردم, شما هم دعوت مرا اجابت كنيد.
آنهاهم دعوت
آن حضرت را پذيرفتند و همراه جنابش به منزل رفتند.
حضرت دستور
داده ر چه در خانه موجود است به ضيافتشان بياورند, (
31 ) و بدين
ترتيب پذيرايى گرمى از آنان به عمل آمد, و نيز درس تواضع و انسان دوستى را با
عمل خويش به جامعه آموخت .
شعيب بن
عبدالرحمن خزاعى ميگويد: چون حسين بن على (ع) به شهادت رسيد, بر پشت مباركش آثار
پينه مشاهده كردند, علتش را از امام زين العابدين(ع) پرسيدند, فرمود اين پينه ها
اثر كيسه هاى غذايى است كه پدرم شبها به دوش ميكشيد و به خانه زنهاى شوهرمرده و
كودكان يتيم و فقرا ميرسانيد.(
32 )
شدت علاقه
امام حسين (ع) را به دفاع از مظلوم و حمايت از ستمديدگان ميتوان در داستان ارينب
وهمسرش عبدالله بن سلام دريافت , كه اجمال و فشرده اش را در اين جا متذكر ميشويم



:

يزيد به زمان ولايتعهدى , با اين كه همه نوع وسايل شهوترانى و كامجويى و
كامروايى از قبيل پول , مقام , كنيزان رقاصه و... در اختيار داشت , چشم ناپاك و
هرزه اش رابه بانوى شوهردار عفيفى دوخته بود.
پدرش معاويه
به جاى اين كه در برابر اين رفتار زشت و ننگين عكس العمل كوبنده اى نشان دهد, با
حيله گرى و دروغ پردازى و فريبكارى , مقدماتى فراهم ساخت تا زن پاكدامن مسلمان
را از خانه شوهر جدا ساخته به بستر گناه آلوده پسرش يزيد بكشاند.
حسين بن على
(ع) از قضيه باخبر شد, در برابر اين تصميم زشت ايستاد و نقشه شوم معاويه را نقش
بر آب ساخت و با استفاده از يكى از قوانين اسلام, زن را به شوهرش عبدالله بن
سلام بازگرداند و دست تعدى و تجاوز يزيد را از خانواده مسلمان و پاكيزهاى قطع
نمود و با اين كار همت و غيرت الهي اش را نمايان و علاقهمندى خودرا به حفظ
نواميس جامعه مسلمانان ابراز داشت , و اين رفتار داستانى شد كه در مفاخر آل على
(ع) و دناءت و ستمگرى بنى اميه , براى هميشه در تاريخ به يادگارماند.(
33 )
علائلى در
كتاب سمو المعنى مينويسد: ما در تاريخ انسان به مردان بزرگى برخورد ميكنيم كه هر
كدام در جبهه و جهتى عظمت و بزرگى خويش را جهانگير ساخته اند, يكى در شجاعت ,
ديگرى در زهد, آن ديگرى در سخاوت , و... اما شكوه و بزرگى امام حسين (ع) حجم
عظيمى است كه ابعادبينه ايتش هر يك مشخص كننده يك عظمت فراز تاريخ است, گويا او
جامع همه والاييها و فرازمنديها است .(
34 )

آرى, مردى
كه وارث بيكرانگى نبوت محمدى است, مردى كه وارث عظمت عدل و مروت پدرى چون حضرت
على (ع) است و وارث جلال و درخشندگى فضيلت مادرى چون حضرت فاطمه (س) است , چگونه
نمونه برتر و والاى عظمت انسان و نشانه آشكار فضيلتهاى خدايى نباشد.
درود ما بر
او باد كه بايد او را سمبل اعمال و كردارمان قرار دهيم .
امام حسين
(ع) و حكايت زيستن و شهادتش و لحن گفتارش و ابعاد كردارش نه تنها نمونه يك
بزرگمرد تاريخ را براى ما مجسم ميسازد, بلكه او با همه خويشتن, آيينه تمامنماى
فضيلتها, بزرگ منشي ها, فداكاريها, جانبازيها, خدا خواهي ها وخداجويي ها ميباشد,
او به تنهايى ميتواند جان را به لاهوت راهبر باشد و سعادت بشريت را ضامن گردد.
بودن و
رفتنش , معنويت و فضيلت هاى انسان را ارجمند نمود.







(30 ) سوره نحل , آيه
22.

(31 ) تفسير عياشى , ج 2, ص

257.

(32 ) مناقب , ج 2, ص
222.

(33 ) الامامة والسياسة , ج 1, ص 253 به بعد.

(34 ) از كتاب سمو المعنى , ص 104 به بعد, نقل به معنى شده است

/ 92