17 رساله اى در سير و سلوك - مروری بر آثار و تألیفات استاد فرزانه حضرت آیت الله علامه حسن حسن زاده آملی نسخه متنی

بسزاست .

فصل ششم : در بيان اينكه يكى از شرائط مهم تأثير اذكار و ادعيه طهارت داعى و ذاكر است .

فصل هفتم : در بيان اينكه بايد عبارت دعا را صحيح ادا كرد و از لحن در آن اجتناب نمود , زيرا دعاى ملحون به سوى حق جل على بالا نمى رود .

فصل هشتم : در بيان اينكه دعاء موقت و مأثور براى شيعه مستضعف است , نه شيعه مستبصر , زيرا كه او به فعليت رسيده و بالغ است . خود مى داند كجا و چگونه بخواهد و چه بگويد .

فصل نهم : در بيان دو مطلب است

1 : اينكه هر كسى را استعداد خاصى است و نبايد از يك ذكر خاص نسبت به همه افراد تأثير واحدى را انتظار داشت .

2 : اينكه آنچه از القاءات و تمثلات كه در حال ذكر و دعا عايد ذاكر و داعى مى شود , همه درونيند , نه بيرونى .

فصل دهم : در بيان اينكه مطلب اهم در دعا مراعات كردن ادب مع الله است .

فصل يازدهم : در بيان سر استجابت دعاء و اينكه دعاء از اسباب مؤثره در عالم است , نه مخالف سنت جاريه الهى .

اين رساله تا كنون مكرر به طبع رسيده است و آخرين بار توسط انتشارات تشيع در تيراژ 3000 نسخه طبع و منتشر شد .

17 رساله اى در سير و سلوك

اين رساله كه به (( باب رحمت )) نام گرفته است , درجات اهل سلوك را به اجمال درسى درجه بيان مى كند . حضرت استاد دام بقاءه در ابتداى رساله چنين نگاشته است :

(( اين مفتاق الى الله و مشتاق الى لقاء الله حسن بن عبدالله طبرى آملى در اين وجيزه درجات عارف را كه در حقيقت مدارج الى الله ذى المعارج