اين رساله بسيار عزيز كه قرة العين و محبوب سلاك راه دوست و عشاق كوى يار است , در يكى از مسايل مهم و دقيق عرفانى يعنى[ ( لقاء الله] ) بحث مى كند . حضرت استاد حفظه الله تعالى در اوايل رساله مقصد اصلى حركت و سير تكاملى انسان را لقاء الله معرفى مى كند و از غفلتى كه جمع كثيرى از مردم را در خود غرق كرده و آنان را از هدف باز داشته است مى نالد و بر آنها مشفقانه نهيب مى زند كه حرمان از حرم عشق و محبت تا كى و تا كجا رواست ؟ چرا به نواحى قدس و رياض انس سير و سفرى نداريم ؟ آيا گمان برده ايد كه بيهوده آفريده شده و مانند چهار پايان بايد يكسره به فكر خوردن و لذت بردن باشيم و از لقاء خداوند غافل بمانيم ؟حاشاكم وكلا از اين گونه گمانها . استاد حسن زاده , بعد از تقديم مطالبى از قبيل آنچه ذكر شد , آياتى از كلام الله مجيد را در باره لقاء الله كه جمعا به 28 مورد بالغ است , نقل مى كند . آنگاه به تفسير و تبيين آنها مى پردازد . معظم له ابتدا نظر عده اى از مفسرين را كه لقاء الله را به لقاء ثواب و عقاب خداوند تفسير نموده اند مطرح و آن را مورد انتقاد قرار مى دهد و خاطر نشان مى سازد ما در تفسير لقاء الله نيازى به تقدير ثواب و عقاب و امثال ذلك نداريم بلكه لقاء الله ملاقات خود خدا جل على است , نه ملاقات ثواب و عقاب وى 0 البته و صد
لطفا منتظر باشید ...
