اين رساله از رؤيا و اهميت رؤيا و امورى كه مربوط به رؤياست بحث مى كند . حضرت استاد دام مجده در اين رساله با توجه به آيات قرآنى و روايات صادره از اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام و اقوال بزرگان عالم علم , از حكماء گرفته تا عرفاى عالى مقام , رؤياى صالحه را در حقيقت ارتباط نفس با مبادى عاليه و خواب راست را به عنوان دريچه اى كه انسان را به عالم غيب هدايت مى كند , معرفى مى نمايد . در ميان مباحث موجود , در رساله مزبور دو مبحث از اهميت خاصى برخوردار است و سزاوار است مورد توجه بيشتر انديشمندان گرامى قرار گيرد . الف ) بيان سر بروز رؤيا و ملاك عمده در گرفتن تمثلات برزخى و ادراك صور مثالى . ب ) بيان موطن اصلى تمثل صور برزخى . خلاصه نظر استاد در مورد اول اين است كه گرچه در حالت خواب يا تنويم مغناطيسى و يا حالت احتضار , انسان حقايقى را از عالم غيب درك مى كند و صورى را مى بيند و يا اصواتى را مى شنود , لكن بايد توجه داشت كه در گرفتن تمثلات و ادراك صور برزخى , هيچ كدام از حالات ياد شده موضوعيت ندارد , بلكه ملاك اساسى و عمده , انصراف از نشئه عنصرى و عالم طبيعت است و اگر اين انصراف در حالت بيدارى براى انسان حاصل گردد , آنچه را كه ديگران در خواب مى بينند , او در بيدارى خواهد ديد . و لب و چكيده فرمايش ايشان در مورد دوم اين است كه موطن اصلى تحقق و تمثل صور معانى چه در خواب و چه در بيدارى همه در صقع نفس ناطقه انسانى , ولى در مرحله قوه متخيله آن است , و بلكه به بيانى بالاتر و شريفتر , قيام صور برزخيه به نفس , قيام فعل به فاعل است , نه حال به محل . گفتنى است اين رساله جزء آثار مخطوط استاد است و هنوز به طبع
لطفا منتظر باشید ...
