كتاب منهاج البراعة فى شرح نهج البلاغة تأليف عالم جليل , مرحوم ميرزا حبيب الله خوبى قدس سره طولانى ترين شرحى است كه تا كنون بر كتاب عديم المثل و بى نظير نهج البلاغة نگاشته شده است . چرا كه مؤلف محترم آن , چيزى را از شرح لغات و اعراب كلمات و توضيح معانى و ذكر قصص و ايراد روايات فروگذار نكرده است , الا اينكه آن جناب مؤفق به اتمام كتاب نشد و اين اثر عظيم ابتر ماند . لذا ناشر محترم , مسئول وقت كتابفروشى اسلاميه , در باره اتمام آن از حضرت علامه شعرانى رحمه الله تعالى استمداد كردند , ولى ايشان به عللى كه خود در مقدمه جلد پانزدهم كتاب متعرض آنها گرديده اند , درخواست فوق را نپذيرفتند و كار را به شاگرد المعى خود استاد حسن زاده واگذار نمودند . جناب ايشان حفظه الله تعالى فرموده استاد خويش را پذيرفت و با جديت و تلاش مخصوص به خود ادامه ء شرح را پى گرفت كه بحمد الله و لطفه و كرمه آن را در پنج جلد مرتب و به تكمله منهاج البراعة ناميد و به طبع رسيد . لكن متأسفانه به علتى كه ابراز آن مشكل است كار ادامه ء شرح با مانع مواجه گرديد و ديگرى آن را به انجام رسانيد . شايان توجه است كه استاد در اين پنج جلد علاوه بر شرح و بسط و توضيح فرمايشات حضرت وصى عليه السلام متعرض مصادر و مأخذ خطب و رسائل كه جايش در شرح مرحوم خويى خالى بود , گرديده است , و آنچه كه ايشان را بر عمل مزبور انگيخت , اين بود كه جرجى زيدان عيسوى در باره نهج البلاغه نوشته بود : نمى توان مطالب موجود در نهج البلاغة را به على بن ابى طالب منسوب دانست , زيرا در آن وقتها عرب كجا اين حرفها را مى فهميد تا على بن ابى طالب بيايد و آنها را بفرمايد ؟ بلكه
لطفا منتظر باشید ...
