سوره جاثيه {اين سوره در مكّه نازل شده و داراى 37 آيه است} - ترجمه قرآن نسخه متنی ترجمه

37- آيا ايشان بهترند يا قوم «تُبَّع» و كسانى كه پيش از آنها بودند؟ آنها را هلاك كرديم، زيرا كه گنه‏كار بودند

38- و آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است به بازى نيافريده‏ايم،

39- آنها را جز به حقّ نيافريده‏ايم، ليكن بيشترشان نمى‏دانند

40- در حقيقت، روز «جداسازى» موعد همه آنهاست

41- همان روزى كه هيچ دوستى از هيچ دوستى نمى‏تواند حمايتى كند، و آنان يارى نمى‏شوند

42- مگر كسى را كه خدا رحمت كرده است، زيرا كه اوست همان ارجمند مهربان

43- آرى! درخت زقّوم،

44- خوراك گناه پيشه است

45- چون مسِ گداخته در شكمها مى‏گدازد؛

46- همانند جوشش آب جوشان

47- او را بگيريد و به ميان دوزخش بكشانيد؛

48- آنگاه از عذابِ آب جوشان بر سرش فرو ريزيد

49- بچش كه تو همان ارجمند بزرگوارى!

50- اين است همان چيزى كه درباره آن ترديد مى‏كرديد

51- به راستى پرهيزگاران در جايگاهى آسوده[اند]،

52- در بوستانها و كنار چشمه‏سارها

53- پرنيان نازك و ديباى ستبر مى‏پوشند [و] برابر هم نشسته‏اند

54- [آرى،] چنين [خواهد بود] و آنها را با حوريانِ درشت چشم همسر مى‏گردانيم

55- در آنجا هر ميوه‏اى را [كه بخواهند] آسوده خاطر مى‏طلبند

56- در آنجا جز مرگِ نخستين، مرگ نخواهند چشيد و [خدا] آنها را از عذاب دوزخ نگاه مى‏دارد

57- [اين] بخششى است از جانب پروردگار تو اين است همان كاميابى بزرگ

58- در حقيقت، [قرآن] را بر زبان تو آسان گردانيديم، اميد كه پند پذيرند

59- پس مراقب باش، زيرا كه آنان هم مراقبند

سوره جاثيه {اين سوره در مكّه نازل شده و داراى 37 آيه است}

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

1- حاء، ميم

2- فرو فرستادن اين كتاب، از جانب خداى ارجمند سنجيده كار است

3- به راستى در آسمانها و زمين، براى مؤمنان نشانه‏هايى است

4- و در آفرينش خودتان و آنچه از [انواع] جنبنده[ها] پراكنده مى‏گرداند، براى مردمى كه يقين دارند نشانه‏هايى است

5- و [نيز در] پياپى آمدن شب و روز، و آنچه خدا از روزى از آسمان فرود آورده و به [وسيله] آن، زمين را پس از مرگش زنده گردانيده است؛ و [همچنين در] گردش بادها [به هر سو،] براى مردمى كه مى‏انديشند نشانه‏هايى است

6- اين [ها]ست آيات خدا كه به راستى آن را بر تو مى‏خوانيم پس، بعد از خدا و نشانه‏هاى او به كدام سخن خواهند گرويد؟

7- واى بر هر دروغ‏زن گناه پيشه!

8- [كه] آيات خدا را كه بر او خوانده مى‏شود، مى‏شنود و باز به حال تكبّر - چنانكه گويى آن را نشنيده است - سماجت مى‏ورزد پس او را از عذابى پر درد خبر ده

9- و چون از نشانه‏هاى ما چيزى بداند، آن