اميد آخرين - لحظه ها و صحنه (مجموعه شعر) نسخه متنی

اميد آخرين

زماني زيست در غمخانه ي دهر

زني غمگين زني تنها زني پاک

بسا شب ها چو شمعي تا دم صبح

گل اشکش چکيد از چشم غمناک

ولي در يک نفس از شمع جانش

برآمد و پر زد سوي افلاک

پس از مادر اميد آخرين بود

اميد آخرين هم رفت در خاک