سخني با خويش - لحظه ها و صحنه (مجموعه شعر) نسخه متنی

سخني با خويش

اي آنکه بر آينه نظر دوخته داري

دانم که غم يار و دل سوخته داري

جز چشم تو بر سوز نهانت نزند آب

با غير مگو گر دل افرووخته داري

با خويش بيامرز و ز بيگانه بپرهيز

آسوده تويي گر که لب دوخته داري

با سعي و هنر گر که نيازت به کسي
نيست

گنجيست که در زير سر اندوخته داري