تفسیر هدایت جلد 17
لطفا منتظر باشید ...
كمال است.قرائت قرآن و انديشيدن در معانى آن روح قيام ليل است، و آن پيمان خدا براى انسان، و ريسمان كشيده شده او از آسمان به زمين، و راه و روش روشنى است كه با آن دردهاى او درمان مىشود و از اين راه به خوشبختى مىرسد، و از آن روح توحيد و توكل و صبر مدد مىگيرد، و از آيات آن بينشهاى هدايت و حق در هر ميدان از زندگى به آدمى الهام مىشود، تا بتواند در روز به راهنمايى پروردگار خويش به راه بيفتد، و در اختيار او مرهمى براى هر درد و راه حلى براى هر دشوارى و تدبّرى صائب براى هر قضيه و حركت در زندگى فردى و اجتماعى، و در هر ميدان از ميدانهاى آن وجود داشته باشد. آرى، خواندن قرآن، خود به خود بركت و حسنهاى بزرگ است، ولى هدف قرآن بزرگتر از تبرك محض است، بلكه بزرگترين خير آن جز با برانگيخته شدن عقل به توسط هدايت قرآن و تدبر كردن در معانى آن حاصل نمىشود. آيا اين گفته خداى عز و جل را نشنيدهاى كه: كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ مُبارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آياتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ؟ و تدبّر در قرآن تنها براى فهم آن نيست، بلكه براى عمل كردن و به كار گرفتن آن نيز هست، و به همين سبب قرآن ميان ترتيل آن در شب و آمد و شد طويل مردمان در روز ارتباط برقرار مىكند. چون خواندن قرآن به خودى خود هدف نيست، خداوند متعال به ما فرمان داده است كه آيات آن را به صورت خاص بخوانيم كه همان ترتيل است.وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا و قرآن را نيكو و با تأنى بخوان.»ترتيل، خواندن نيكو و بدون شتاب و همراه با تفكر و تدبّر است. عبد اللَّه بن سليمان گفت: از ابو عبد اللَّه (امام صادق عليه السلام) درباره معنى اين آيه پرسش كردم، و او گفت: «امير مؤمنان (ع) گفته است: يعنى آن را آشكار بخوان و مانند مو آن را بريده بره مكن، و همچون ريگ آن را پراكنده مساز، تا چنان شود كه دلهاى سخت شما از خواب بيدار شود، و نبايد تمام همّ شما رسيدن به پايان سوره باشد» «15» و امام صادق (ع) گفت: «قرآن نيايد به هذرمة (به شتاب) خوانده
