شرح آيات - تفسیر هدایت جلد 17

چه؟ براى آن كه چشم به راه چنين روزى نبودند، و مى‏گفتند: آيا به همان گونه كه اكنون هستيم، يا پس از آن كه به صورت استخوانهاى پوسيده در آمديم باز مى‏گرديم؟! سپس گفتند: پس آن بازگشتى همراه با زيانكارى است. آرى، آنان با يك صيحه كه سبب بيرون آمدن از گورها بر سطح زمين هموار است، از گورهاشان خارج خواهند شد.

سپس سياق ما را به داستان موسى انتقال مى‏دهد كه پروردگارش با او سخن گفت و فرمان داد كه به بيم دادن فرعون گردنكش برود تا مگر پند پذيرد يا بترسد، ولى فرعون امتناع كرد و پس از گرد كردن مردمان در پيرامون خود به چالش پرداخت و در ميان ايشان گفت: من پروردگار بلند مرتبه شمايم، و خدا او را در دنيا با عذابى هلاك كرد و آن را به عذاب آخرت پيوست. و اين همه براى آن بود تا مايه عبرت كسانى شود كه از خدا مى‏ترسند.

بدين گونه رسالتهاى خدا براى بيم دادن مردم به آن روز هولناكى كه منتظر همگان است ادامه يافت.

شرح آيات

[1] در زندگى آدمى لحظاتى قاطع وجود دارد كه چون آنها را بشناسد و مسير خود را بر وفق آنها تنظيم كند، از خطر آنها خواهد جست، و از آشكارترين آنها است آنچه در هنگام نزع و بيرون كشيده شدن روح از بدن اتفاق مى‏افتد، و شخص به زندگى خود كه مدت درازى براى آن كار و كوشش كرده است بدرود مى‏گويد، و وارد زندگى كاملا ناشناخته بر خودش مى‏شود، و هنگامى كه قرآن به امثال اين لحظه‏ها سوگند ياد مى‏كند، براى آن است كه ما در تصورهايى كه درباره خود داريم تجديد نظر كنيم، و لگام غرور و سبكسرى را بكشيم.

وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً- سوگند به گيرندگان جان كه آن را سخت از بدن ما مى‏كنند و خارج مى‏كنند.»

سوگند به آن نيروها كه سبب كندن جان از بدنهاى ما با چنان نيرو مى‏شوند