سوره عبس (80): آيات 17 تا 42 - تفسیر هدایت جلد 17

شرك و دعوت كنندگان به گمراهى و فرهنگهاى جاهلى قرار گيرد. اين همه كسانى هستند كه به فهم كتاب و دانش و معارف آن دسترس پيدا نمى‏كنند.

[15- 16] و بنا بر اين حاملان قرآن سفيران صادق و دور نگاهداشته شده از هوى و نفاق و پيروى مصلحتها و پرستش گردنكشانند.

بِأَيْدِي سَفَرَةٍ- به دستهاى نويسندگان كتابهاى حكمت.»

سفرة حاملان كتاب و دعوت كنندگان به آنند.

كِرامٍ بَرَرَةٍ- بزرگواران نيكوكار.»

از آن روى كرام‏اند كه خود را از گناه و فحشاء دور نگاه داشتند، و نيز از پيروى صاحبان ثروت و قدرت و تلاش براى دست يافتن به مال و شهوات نابود شونده دنيا، و بدان سبب بررةاند كه به مردمان نيكى مى‏كنند و مؤمنان را بر خود مقدم مى‏دارند و در پرداختن به خيرات شتاب مى‏ورزند.

اين آيات براى ما توضيح مى‏دهد كه چه گروهى را بايد برتر بدانيم و از راهنمايى آن اطاعت كنيم، و آن حاملان راستين و صادق قرآن و زاهدان در درجات دنيا و پاكيزگان از پليديهاى آن و از هواها و بدعتها و فرهنگهاى وارداتى‏اند و روا نيست كه از هر كس تبعيت كنيم كه با زبان مردمان را به كتاب خدا مى‏خواند در صورتى كه خود آلوده به شبهه‏ها است، و در صدد رسيدن به جاه و شهرت و نزديكى به سلاطين و صاحبان سلطه است و با مترفان و مستكبران روابط نزديك دارد.

سوره عبس (80): آيات 17 تا 42

قُتِلَ الْإِنْسانُ ما أَكْفَرَهُ (17) مِنْ أَيِّ شَيْ‏ءٍ خَلَقَهُ (18) مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19) ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20) ثُمَّ أَماتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)

ثُمَّ إِذا شاءَ أَنْشَرَهُ (22) كَلاَّ لَمَّا يَقْضِ ما أَمَرَهُ (23) فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى‏ طَعامِهِ (24) أَنَّا صَبَبْنَا الْماءَ صَبًّا (25) ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)

فَأَنْبَتْنا فِيها حَبًّا (27) وَ عِنَباً وَ قَضْباً (28) وَ زَيْتُوناً وَ نَخْلاً (29) وَ حَدائِقَ غُلْباً (30) وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا (31)

مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ (32) فَإِذا جاءَتِ الصَّاخَّةُ (33) يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34) وَ أُمِّهِ وَ أَبِيهِ (35) وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنِيهِ (36)

لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ (38) ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ (39) وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْها غَبَرَةٌ (40) تَرْهَقُها قَتَرَةٌ (41)

أُولئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)