شرح آيات - تفسیر هدایت جلد 17

فرعون بر موسى سبب آن بدفرجامى براى او نبود؟ و بار ديگر به آفريده‏ها نظر مى‏افكنيم و مى‏بينيم آسمان را كه چگونه پروردگار تواناى حكيم ما آن را آفريده و چگونه سقف آن را بالا برده و استوار كرده، و چگونه قوانين خود را درباره اختلاف روز و شب، و تاريكى و روشنى، به جريان انداخته است و سپس به زمين مى‏نگريم تا بدانيم كه چگونه آن را ساخته، و نهرهاى آب روان گوارا در آن به جريان انداخته، و آنچه براى كشت و زرع ضرورت دارد در آن به وديعت نهاده، و گردش آن را با كوه‏هاى استوار ميخكوب كرده، تا چنان باشد كه براى زندگى آدميزاد و چهارپايان آماده باشد، آيا چنين خدايى توانايى آن را ندارد كه ما را بار ديگر به زندگى باز گرداند؟ البته دارد. و او حكيم است و اين همه را به ياوه و بيهوده نيافريده، پس ناگزير مى‏بايستى روز حسابى باشد، و در آن روز هولناك انسان سعى و تلاش خود را به ياد مى‏آورد، و هر بيننده‏اى دوزخ را مى‏بيند كه در حال التهاب است، و گردنكشانى را كه زندگى دنيا را بر آخرت برگزيدند به سوى خود مى‏خواند، در حالى كه ترسندگان از مقام پروردگار را پروردگارشان در بهشت جاى مى‏دهد، بدان سبب كه با هوا و هوسهاى خود مخالفت كرده بودند.

در پايان سوره، قرآن كريم به بيان ترديدى مى‏پردازد كه بعضى از مردمان درباره وقت ساعت و زمان قيامت دارند، و مى‏گويد كه وقت آن را خدا مى‏داند، و آنچه مهم است به ياد آن بودن است نه شناختن وقت و ساعت آن.

شرح آيات

[27] انسان براى چه طغيان مى‏كند؟ آيا براى آن نيست كه علم فراوان و اعتراف به برخاستن از گورهاى مردم و حساب پس دادن ايشان ندارد؟ پس چگونه، در آن صورت كه وسوسه‏هاى شيطان او را از ايمان آوردن به اين گونه چيزها دور مى‏كند، به اين امر ايمان آورد و در روح خود پرسشهايى از اين قبيل را مطرح كند كه: چگونه و چه وقت و در كجا؟

براى آن كه انسان از شر اين وسوسه‏ها رهايى پيدا كند، و در دام شيطان