نخست :تكبير و بزرگداشت خدا - تفسیر هدایت جلد 17
خوددارى از جهاد در راه خدا، و ... و ... همه اينها گامهايى است كه به طرف بدترين عاقبتها برداشته مىشود، و بر ما واجب است كه خود و ملت خود را از خطرهاى آن آگاه سازيم، و بزرگترين چيزى كه بايد از آن خود و ديگران را بيم داد، فراموش كردن خداى عزّ و جلّ است، و چون هيچ ترسى شديدتر از ترس از كيفر خدا نيست، بيم دادن از آن، چنان كه شيخ الطائفة گفته است، «14» بزرگترين انذار و بيم دادن است.
صاحب الميزان بر فرمان خدا به پيامبرش به بيم دادن و انذار تعليقى آورده و گفته است: مقصود بيم دادن خويشاوندان نزديك است به مناسبت آغاز دعوت چنان كه در سورة الشّعراء نيز آمده است، «15» و نزديكتر به قبول مطلق بودن اين تهديد و انذار است، بدان سبب كه دليلى بر تخصيص وجود ندارد، و سياق و محيط كلى سوره حاكى از آن است كه اين بيم دادن مخصوص همه كافران است و لذا بيم دادن همه مردمان را بر هر فرد مسلمان واجب ساخته است.
[3- 7] پس از فرمان الاهى به قيام و انذار، قرآن مهمترين صفاتى را كه لازم است شخص بيم دهنده از آن برخوردار باشد، تا بتواند در نزد خدا بيم دهنده به تمام معنى محسوب شود و كوششها و تلاشهاى او به ثمر برسد، بيان مىكند ... پس مهم آن نيست كه فردى به جهاد و ايجاد تغيير تنها برخيزد و به آن بس كند، بلكه مهم آن است كه نقش خود را به صورتى كامل و درست ايفا كند، و اين امر از ملتزم بودن به پنج صفت در شخصيت و روش كار او نتيجه مىشود:
نخست :تكبير و بزرگداشت خدا
وَ رَبَّكَ فَكَبِّرْ- و پروردگارت را به بزرگى ياد كن.»
هنگامى كه فرد مؤمن براى بيم دادن از خدا قيام مىكند، بر سر راه خود با دهها عقبه و مانع نفسى و چالشهاى اجتماعى مواجه مىشود، و همچنين با نيروهاى
لطفا منتظر باشید ...
