لطفا منتظر باشید ...
در اين تهديد فراگير همه كافران و بيماردلان، خداى متعال از سران گمراهى و پيشوايان كفر، مخصوصا به صيغه مفرد ياد مىكند، و تو گويى كه آنان را تك تك در معرض تهديد قرار مىدهد، و از اين لحاظ تفاوتى ميان معاصران پيامبران اسلام (ص) و كسانى كه پس از ايشان مىآيند وجود ندارد بر آن تأكيد مىشود كه متنعم و خوشگذرانى ايشان دليل بر آن نيست كه به خدا نزديكاند و بر راه سلامت پيش مىروند. هرگز چنين نيست، بلكه اين خوشيها كيدى بزرگ براى ايشان است، و هنگامى كه در جهان ديگر برانگيخته مىشوند، بهرهاى جز عذابى دردناك ندارند، بدان سبب كه در دنيا منكر آيات خدا شدند، و بد انديشيدند و امور را بد تقدير كردند، پس گرفتار شدند، و آتش سقر كه هيچ چيز را بر جاى نمىگذارد بهره ايشان شد كه نوزده تن از فرشتگان سختگير خدا بر آن گماشتهاند (آيات 11/ 31).
شرح آيات
[1- 2] با وجود اختلاف در معنى دو كلمه مزّمّل و مدّثّر، و استقلال دو سوره در موضوع و سياق آنها، بعضى در آميختن آن دو به يكديگر چندان پيش رفتهاند كه نصهاى وارد شده در اسباب تنزيل آن دو را با يكديگر مطابق دانستهاند، و اين از چيزهايى است كه روايات آن به نظر من سست مىنمايد. خداى تعالى گفت:يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ- اى مدّثّر (خود را به لباس پوشانده).»
اجماع مفسّران بر آن است كه «المدّثّر» رسول اللَّه- صلّى الله عليه وآله وسلّم- است كه خدا او را بدين نام خوانده. كلبى از ابو عبد اللَّه الصادق (ع) نقل كرده است كه گفت: «اى كلبى! محمد (ص) در قرآن به چند نام خوانده شده است؟» و من گفتم: «دو يا سه اسم»، پس گفت: «اى كلبى! او را ده نام است» و آنها را بر شمرد تا به آن جا رسيد كه و يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ و يا أَيُّهَا
