شرح آيات:همانا تو به سوى پروردگارت سخت كوشندهاى و او را ملاقات خواهى كرد
[1] آيا مىتوانى پيش خود تصور كنى كه آسمان چگونه مىشكافد، و ستارگان چگونه پراكنده مىشوند، و سلسلههاى كوههايى كه ميليونها تن وزن دارند و از خرسنگها فراهم آمدهاند، چگونه ويران و پراكنده مىشوند؟آيا دريا را در حال آشفتگى ديدهاى كه چگونه موجهايى همچون كوه از آن بر مىخيزد و پيش مىرود و فرو مىنشيند. آيا مىتوانى تصور كنى كه اگر همه درياهاى زمين آتش بگيرند، اثرى دارد كه بزرگتر از اثر انفجار هزاران ميليون بومب هيدروژنى با هم است؟ ... من اعتراف مىكنم كه قدرت خيال من به تصور كردن اين اوضاع و احوال دسترس ندارد ... پس چه رسد به ما كه از نزديك شاهد آن هستيم؟ بنا بر اين چه بزرگ است مقام انسانى كه چنين برنامهاى را در پيش دارد، نه چنين است كه آدمى مهمان افتخارى باشد بل متّهمى است كه به سوى محاكمه روان است تا پرسشهايى را پاسخگو باشد. به حقّ كه انسان شأنى عظيم دارد و مسئوليتى كه بر دوش دارد نيز بسى سترگ است. اى برادران! بياييد لحظاتى را چنان كه خداى ما توصيف مىكند به تصوّر رستاخيز بگذرانيم. من يقين دارم كه صرف تصوّر رستاخيز موجب مىشود ما به امور به گونهاى ديگر بنگريم و در مىيابيم كه در گمراهى عميقى به سر مىبريم و مىفهميم كه هنوز ارزش خود را نمىدانيم.ما كيستيم؟ و حكمت وجودى ما كدام است و به سوى كدامين سرنوشت روانيم؟دادگاه الهى فضايى دهشتناك دارد. زمين اين دادگاه را با فرش
لطفا منتظر باشید ...
