سوره النّبأ - تفسیر هدایت جلد 17

نوشيدنى دچار رنج و عذاب باشند، پرهيزگاران با شادمانى روانه بهشت مى‏شوند تا از نعمت و امنيت و جاودانه بودن بهره‏مند شوند و لذت برند، و اين و آن تجسمى از مسئوليت مردمان در دنيا و پاداش شايسته‏اى براى اعمال ايشان بوده باشد.

سوره با منظره‏اى از مناظر قيامت پايان مى‏پذيرد كه در آن روح و فرشتگان به صف ايستاده‏اند و سخن نمى‏گويند، و پروردگارمان اين مطلب را به ياد ما مى‏آورد كه فرصت انتخاب آنچه شايسته و سالم است، هنوز باقى است، چه مردمان را از عذابى نزديك بيم داده‏ايم كه در آن روز كه اعمال وى را در دنيا در برابر چشمانش آشكار مى‏سازند، تجسم پيدا مى‏كند. مؤمن از آن شادمان مى‏شود، و اما كافر مى‏گويد: كاش خاك بودم و به اين گونه كارها نمى‏پرداختم و تاوان اين مسئوليتها را بر عهده نمى‏گرفتم!

سوره النّبأ

سوره النبإ (78): آيات 1 تا 20

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏

عَمَّ يَتَساءَلُونَ (1) عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ (2) الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ (3) كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ (4)

ثُمَّ كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ (5) أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً (6) وَ الْجِبالَ أَوْتاداً (7) وَ خَلَقْناكُمْ أَزْواجاً (8) وَ جَعَلْنا نَوْمَكُمْ سُباتاً (9)

وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِباساً (10) وَ جَعَلْنَا النَّهارَ مَعاشاً (11) وَ بَنَيْنا فَوْقَكُمْ سَبْعاً شِداداً (12) وَ جَعَلْنا سِراجاً وَهَّاجاً (13) وَ أَنْزَلْنا مِنَ الْمُعْصِراتِ ماءً ثَجَّاجاً (14)

لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَ نَباتاً (15) وَ جَنَّاتٍ أَلْفافاً (16) إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً (17) يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً (18) وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً (19)

وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً (20)