لطفا منتظر باشید ...
دوم :پاك كردن جامه
وَ ثِيابَكَ فَطَهِّرْ- و جامه خودت را پاك و پاكيزه كن.»به نظر مىرسد كه ثياب همه آنچه را كه به ظاهر شخصيت آدمى مربوط مىشود، در بر مىگيرد، كه بعضى از مصاديق آن را مفسران نقل كردهاند، از جمله:1- لباس، كه بر دعوتگر مكتبى واجب است كه به خوبى و پاكيزگى آن در جوّ حادّ مكتبى توجه داشته باشد، و اين درست نيست كه به بهانه درگير بودن در مبارزه اجتماعى از توجه به ظاهر خود غافل بماند، و بايد اين را بداند كه كردار و رفتار و وضع ظاهرى او همه در نزد بعضى از مردم مقياس و دليلى بر شخصيت و در نتيجه بر رسالت او محسوب مىشود.تطهير لباس به معنى پاك كردن آن از نجاست و مراعات قواعد كلى بهداشتى است و در رواياتى مقصود از تطهير كوتاه كردن لباس است تا چنان نباشد كه بر زمين كشيده شود و ناپاكيهاى زمينى آن را آلوده سازد. امام على (ع) گفته است كه: «جامهات را بالا نگاه دار و آن را بر زمين مكش». «20» از طاووس نقل شده است كه: و جامهات را كوتاه كن و زجّاج گفته است: بدان سبب كه كوتاه كردن جامه نجاست را از آن دور نگاه مىدارد، چه اگر بر زمين كشيده شود، بيم آن است كه چيزى به آن برخورد كند و سبب نجس شدن آن شود. «21» پس منظور آن است كه جامه بر زمين كشيده نشود، نه اين كه همچون بعضى از كسان آن را چندان كوتاه كنند كه به سر زانو برسد! و قولى در تطهير ثياب آن است كه جامه را20- نور الثقلين، ج 5، ص 453.21- مجمع البيان، ج 10، ص 385. [.....]
