تفسیر هدایت جلد 17

همان گونه كه تيرانداز زه كمان را سخت مى‏كشد و تير را هر چه بيشتر دور پرتاب مى‏كند و به گفته‏اى ديگر:

مقصود از نازعات ستارگانند كه از افقى بر مى‏آيند و در افقى ديگر فرو مى‏روند ... و معانى ديگرى نيز براى آن آورده‏اند.

6 الراجفة

گفته‏اند كه آن دميدن نخستين در صور است كه بر اثر آن همه آفريدگان مى‏ميرند، و راجفه صيحه و بانگ عظيمى است كه همچون تندر غرش و اضطراب دارد.

7 الرادفة

گفته‏اند كه آن دميدن دوم در صور پس از دميدن نخستين است كه با آن مردمان از خاك برمى‏خيزند.

8 واجفة

پراضطراب، و وجيف به معنى سرعت سير است.

10 الحافرة

به معنى راهى است كه انسان از آن گذشته است، و از آن روى بدين نام خوانده مى‏شود كه آدمى با گذشتن بر آن با پاهاى خود آن را حفر كرده است، پس كافران مى‏پرسند: آيا ما پس از مردن به زندگى پيشين باز مى‏گرديم؟

11 نخرة

كهنه و فرسوده، و در مفردات راغب آمده است:

نخرت الشجرة يعنى درخت پير شد و نخرة يعنى وزش باد به آن رسيد. و نخير صدايى از بينى است، و اين موافق است با آنچه گفته‏اند كه استخوان ناخرة به معنى استخوانى است كه از آنچه در درون آن است خالى شد و با وزيدن باد صدايى از آن برمى‏خيزد.