نخست
براى اين كه ما به قدرت عظيم خدايى كه در اين آفرينش متجلى شده است آگاه شويم، و همين امر ما را به آن راهنمايى كند كه او بر همه كار توانا است.دوم
براى آن كه از حكمت آفرينش بهتر آگاه شويم، و بدانيم كه آن را هدفى معين است، و اين كه انسان نيز از اين سنّت عام و كلّى خارج نيست.چون آدمى اين دو بصيرت را پيدا كند، توانايى آن را خواهد داشت كه در برابر وسوسههاى شيطان ايستادگى نشان دهد.أَ أَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمِ السَّماءُ بَناها- آيا آفرينش شما سختتر و دشوارتر است يا آسمانى كه خدا آن را (به وجود آورده) ساخت؟» پس قدرت پروردگارى كه اين اجرام آسمانى را كه اندازه و عظمت آن حتى به خيال بزرگترين دانشمندان نمىرسد ساخت، چيزى نيست كه از بازگرداندن آدمى بار ديگر پس از مرگ به زندگى ناتوان بماند، و خداوند متعال گفته است: لَخَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ أَكْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ. «7»[28] در آن حال كه آفرينش آسمانها گواهى بر قدرت پروردگار است، نظام دقيق آنها نيز شاهدى بر حكمت او است. به آسمان بنگر كه چگونه بىستونى كه بتوانيم آن را ببينيم بالا رفته، و چگونه با رشتهاى خارج از شمار از سنّتها و نظامهاى حكيمانه بر جاى خود استوار مانده است.رَفَعَ سَمْكَها فَسَوَّاها- سقف آن را بالا برد و آن را بنا نهاد.»گفتهاند: اگر از بالاى كوه به دره كنار آن نگاه كنى، عمق آن كوچك مىنمايد، و اگر از ته دره به قله كوه نظر اندازى، بلندى آسمان كمتر به نظر مىرسد،7- غافر/ 57.