تفسیر هدایت جلد 17

چه كس است كه از پروردگارش مى‏ترسد؟ آن كس كه از مقام او با خبر است. آيا پروردگار ما نگفته است كه: إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ- از خدا بندگان دانشمند او مى‏ترسند.»

معرفت نامهاى خدا، و اين كه در علم و قدرت بر ما احاطه دارد، و مالك آسمانها و زمين است، و جبار مقتدر است ... سنگدلترين كسان را در برابر او به خشوع بر مى‏انگيزد، و از همين راه وسوسه‏هاى شيطانى ما را از معرفت پروردگارمان منحرف مى‏سازند.

وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ- و اما آن كس كه از مقام پروردگارش بترسد.»

از طغيان نفس خود جلوگيرى كند.

وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى‏- و نفس را از پيروى هوا و هوس باز دارد.»

تا شهوات نابود شونده دنيا را بر آخرت برنگزيند، و چيزهاى پاكيزه او در زندگى دنيا از دست نرود، و مواظب آن باشد كه دستهاى او چه چيزها را براى فرداى قيامت او از پيش فرستاده كه زندگى حقيقى است.

[41] فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوى‏- بهشت جاى بازگشت است،» و به آن باز مى‏گردد، بدان سبب كه در دنيا از اهل آن شده است، و هر كس به جايگاه اصيل و ميهن دايمى خود باز مى‏گردد. پس ميزان در آن جا وابستگيهاى ظاهرى موجود در دنيا نيست، و در آمدن به گروه اهل تقوا نتيجه‏اى از پيروى حق است، آيا نديده‏اى كه چگونه مصعب بن عمير- كه گفته‏اند اين آيه در حق او نازل شده- از برگزيدگان اهل بهشت شد، در صورتى كه جايگاه برادرش عامر بن عمير در پايين‏ترين درك از آتش بود؟ براى چه؟ آيا براى آن نبود كه عامر طغيان كرد و به مخالفت با حق و پيروى از هواى نفس پرداخت، در صورتى كه مصعب به اطاعت از رسول خدا درآمد، و در كنار او جهاد كرد، و گفته‏اند كه در جنگ احد برادرش را كشت، و خود را سپر بلاى رسول اللَّه قرار داد تا تيرهاى با پيكان پهن به درون شكمش داخل شد.