لطفا منتظر باشید ...
مگر چيزى از عذاب پروردگارشان در حق ايشان كاسته مىشود؟ هرگز ...
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَها لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحاها- و بدان مىنمايد كه روزى كه آن را مىبينند، (در دنيا) جز يك شب يا روز آن درنگ نكرده بودهاند.»
هفتاد سال عمرى كه همه ساعات آن را آرامش خواب يا غفلت نادانى و اشتغال به دنيا و در بايستهاى آن پير كرده بوده، چه ارزشى دارد، و چون ارزش آن را با پنجاه هزار سال مدت روز اول از روزهاى آخرت مقايسه كنيم، چه ارزشى مىتواند داشته باشد؟ در اين جا شخص متوجه آن مىشود كه عمر او در دنيا روزى يا پارهاى از روز بوده است، و اين كه سخت در آن كوتاهى كرده و خود را براى رو به رو شدن با روز اهوال و هراسها آماده نساخته است.
شايد معنى «عشيّة أو ضحاها» چنين بوده باشد: روزى كه به شب مىپيوندد يا به ظهر پايان مىپذيرد، و اين بنا بر عادت عرب در اين گفته ايشان است: آتيك العشية او غداتها يعنى شب يا فرداى آن نزد تو خواهم آمد ... پس اهل قيامت در آغاز گفتند: چنان مىنمايد كه در دنيا يك روز تمام زيستيم، سپس روز را بيش از اندازه تصور كردند و گفتند: بلكه نصف روز، چنان كه پروردگار ما سبحانه و تعالى گفت: إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا عَشْراً و گفت: يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا يَوْماً و گفت: كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَ ما يُوعَدُونَ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا ساعَةً مِنْ نَهارٍ.
از خداوند متعال مسئلت داريم كه ما را از جمله كسانى قرار دهد كه رسالت بيم دهنده را دريافته و فهميدهاند، و آماده براى كوچ كردن به جهان ديگرند، و ساعت و اهوال آن را فراموش نكردهاند.
